Piołun panieńskie ziele - psia ruta - wermut - absynt

Piołun - panieńskie ziele - psia ruta - lecznicze właściwości 

Piołun to jedna z wielu bylic z rodziny astrowatych, którą można spotkać na całym świecie, ale najbardziej rozpowszechniony jest na półkuli północnej. Nazywany jest także psią rutą, absyntem, bielicą piołunem, bilicą piołunem i wermutem. Rośnie dziko w wielu miejscach, ale ze względu na piękny wygląd często bywa też ozdobą ogródka. W Polsce rośnie w miejscach słonecznych, suchych na licznych nieużytkach, przydrożach, łąkach, zboczach gór i polanach. Posiada małe, filcowate liście z wierzchu zielone, a pod spodem białe, jasnożółte kwiaty w postaci zwisających koszyczków, które pojawiają się na przełomie lata i jesieni. Często ludzie patrząc na to ziele biorą go za chwast nie zdając sobie nawet sprawy z tego, jak wszechstronne zastosowanie lecznicze posiada.

Bylica piołun - znana także jako kobiece ziele - na całym świecie uważana była za roślinę leczniczą o niezwykłej mocy i różnych zastosowaniach, a ojciec medycyny Hipokrates wymienia piołun jako najlepszy lek przeciw żółtaczce i chorobach żołądka. Piołun znany był w starożytnym Babilonie, Asyrii, Rzymie, Grecji i Egipcie, o czym jest wzmianka w papirusie Ebersa ok. 1550 p.n.e. W starożytnym Egipcie - kobiece ziele poświęcono bogini Izydzie (grecka Artemida) - bogini płodności, strażniczce kobiecego łona. Piołun znano i używano do obrzędów u Celtów, Bałtów, starożytnych plemion Indów, Irańczyków i Ariów. Germanie nazywali piołun korzeniem władzy - mugwurz. Indianie amerykańscy wierzyli, że piołun otwiera dostęp do sfery świętości i radzili nacierać się jego zielem tym, którzy szukali wizji oraz swego zwierzęcego ducha opiekuńczego.

Jako przyprawę stosowano rzadko i w bardzo małych ilościach, a to ze względu na bardzo gorzki smak i silny aromat. W średniowieczu piołun wykorzystywano do aromatyzowania piwa i miodów pitnych, wódki, a w czasach współczesnych dodaje się go do sporządzania gorzkich likierów żołądkowych, produkcji białych win aromatyzowanych ziołami tak zwanych wermutów oraz do produkcji aromatyzowanych wódek o nazwie absynt, którego recepturę na bazie piołunu, anyżu i kopru włoskiego sporządził francuski lekarz Ordinaire w XVIII wieku. Liście piołunu zawierają m.in. absyntynę (gorycz glikozydową), anabsyntynę i olejek lotny zawierający w dużej ilości tujon - który jest trucizną, jeśli spożyje się go zbyt dużo. Palone, lub spożywane jako ekstrat, czy też w formie nalewki - liście piołunu mają działanie psychodeliczne. 

W XIX wieku w kręgu cyganerii francuskiej modne było picie absyntu, który zwano "zieloną wróżką", jednakże z powodu licznych dolegliwości psychicznych jakie wywoływał na początku XX wieku zakazano sprzedaży absyntu. Podobno był to ulubiony napój alkoholowy wielu znanych artystów takichh jak Vincent van Gogh, Ernest Hemingway, Pablo Picasso, ale cieszył się złą sławą - uważano, że ma właściwości psychoaktywne, a nawet, że może wywoływać halucynacje. Nie było to winą trujących właściwości piołunu, ale było spowodowane brakiem kontroli w produkcji i spożyciu absyntu. Powodem tego mogło też być i to, że stosowano go na różne problemy ze zdrowiem, przeciwbólowo, przeciwgorączkowo, w problemach z trawieniem i w dolegliwościach żołądka, wątroby i trzustki. Z powodu licznych przedawkowań - zakazano jego spożywania we Francji, Włoszech i Niemczech i dopiero w roku 1988 dzięki dyrektywom wydanym na posiedzeniu EWG - złagodzono zakaz. W wielu krajach podejmuje się produkcję absyntu ograniczając zawartość tujonu. Prawdą jest, że absynt spożywany z umiarem i w niewielkich ilościach nie jest wcale bardziej szkodliwy niż inne alkohole.

Piołun - właściwości lecznicze

Bylicę piołun można wykorzystywać przy różnych dolegliwościach. Lecznicze właściwości mają przede wszystkim liście i ulistnione wierzchołki roślin kwitnących. W liściach piołunu zawarte są takie substancje jak: flawonoidy, olejki eteryczne, absyntyna, anabsyntyna, witamina C, garbniki i kwasy organiczne. Współczesne badania wykazały, że zarówno liście jak i ziele piołunu zawierają cenne związki goryczkowe, których brakuje w we współczesnej diecie, olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki i sole mineralne w tym w dużej ilości potas. Piołun wykazuje m.in działanie żółciotwórcze i żółciopędne, rozkurczowe, antyseptyczne i przeciwpasożytnicze. Oczyszcza nerki, obniża gorączkę, aktywuje procesy metaboliczne, poprawia trawienie, stosowany przez zielarzy w chorobach dróg żółciowych, wątroby, trzustki, dróg moczowych, eliminacji pasożytów. Piołun dla celów leczniczych najlepiej zbierać w momencie jego kwitnienia, czyli najczęściej w połowie lub pod koniec kwietnia. 

Układ trawienny

Poprzez gorycz jaką posiada pobudza i reguluje funkcjonowanie przewodu pokarmowego. Zwiększa apetyt, a dzięki olejkom eterycznym działa żółciopędnie i spazmolitycznie. Stosowany jest w celu łagodzenia niestrawności, a także stymulowania lepszego trawienia ze względu na jego zdolność do wspomagania produkcji żółci i wspierania pracy wątroby i pęcherzyka żółciowego. Jest szczególnie skuteczny w połączeniu z innymi roślinami wspomagającymi trawienie, takimi jak imbir lub mięta pieprzowa. Gorzki smak piołunu stymuluje pęcherzyk żółciowy i uwalnia żółć. Wzmaga produkcję kwasów żołądkowych, pomagając w ten sposób w procesie trawienia i efektywnego wchłania składników odżywczych. Napary z ziela i nalewkę z piołunu, stosowano w bardzo niewielkich dawkach w bezsoczności i niedokwaśności soku żołądkowego, niestrawności, niedostatecznym wytwarzaniu żółci i braku apetytu. 

Anoreksja - jadłowstręt psychiczny

W leczeniu z anoreksji stosuje się piołun jako środek wzmacniający i pobudzający apetyt, co jest istotne w następstwie ataku choroby. Piołun pobudza trawienie i poprawia wchłanianie składników odżywczych w organizmie. Ta właściwość piołunu jest szczególnie korzystna dla osób, które cierpią na tę chorobę. Skuteczny jest również w przypadku anemii. 

Pasożyty jelitowe, kleszcze i inne insekty

Piołun działa  odkażająco oraz jest skutecznym środkiem stosowanym w celu odrobaczenia. Nie tylko skutecznie eliminuje pasożyty jelitowe takie jak glisty i owsiki, ale również krążąc w organizmie pomaga je usunąć z mięśni, krwi i mózgu. Stosuje się go także do pozbycia się pcheł, odstraszania kleszczy i przeciwko owadom. Gorzkie składniki piołunu przyspieszają trawienie i zabijają szkodliwe pasożyty w jelitach nie niszcząc bakterii jelitowych. Piołun jest również skuteczny w zabijaniu patogennych bakterii, takich jak salmonella, E. coli, toksoplazmoza, chlamydia, a także organizmów pasożytniczych, takich jak giardia lamblia. Lewatywa z piołunu zwalcza owsiki, glisty i nicienie. Owsiki wywołują świąd w okolicy odbytu, zaś nicienie mogą powodować kaszel, duszność, bóle brzucha, nudności, biegunkę, krew w stolcu, utratę wagi.

Odstrasza owady

Szczególnie latem komary są prawdziwą plagą i problemem dla wielu ludzi. Produkty chemiczne dostępne w aptekach czy drogeriach mogą powodować niepożądane działania i są trujące dla dzieci. Piołun jest jednak skutecznym środkiem odstraszającym owady bez skutków ubocznych. Odwar z ziela piołunu stosuje się zewnętrznie przy zwalczaniu wszy, świerzba i innych pasożytów żyjących na skórze. Jest skuteczny podczas inwazji pcheł i kleszczy. 

SIBO - przerost bakteryjny jelita cienkiego

SIBO - przerost bakteryjny jelita cienkiego, jest stanem, w którym występuje wzrost liczby bakterii. Bakterie z okrężnicy, podążają w kierunku jelita cienkiego powodując biegunkę, zaparcia, skurcze brzucha jak również wzdęcia. SIBO jest też odpowiedzialne za choroby wątroby i powinno się natychmiast go wyeliminować. Medycyna konwencjonalna stosuje antybiotyki takie jak ryfampicyna, wankomycyna, metronidazol i neomycyna. Jednak mają one skutki uboczne, a korzyści są krótkotrwałe. Antybiotyki eliminują bakterie potrzebne do zachowania równowagi i zdrowia jelit. Ostatnie badania sugerują, że terapie ziołowe obejmujące piołun mogą pomóc w leczeniu dolegliwości w sposób podobny do antybiotyków. Jest to szczególnie korzystne dla osób, które nie reagują na antybiotyki lub potrzebują alternatywnej terapii, aby umożliwić zdrowe zasiedlanie jelit bakteriami probiotycznymi. Ekstrakt z piołunu zmniejsza objawy choroby Crohna, wpływa na nastrój i jakość życia lepiej niż standardowe leki. Silnie działa przeciw bakteriom, wirusom i grzybom.

Układ nerwowy i neurastenia 

Zawarty w piołunie olejek eteryczny tak zwany tujon powoduje złagodzenie ataków nerwowych i może być też stosowany do łagodzenia epilepsji, drgawek i ataków paniki. Piołun pomaga w łagodzeniu objawów stresu, lęku i bólu, który ma źródło neuro-mięśniowe. Piołunowe napary mają działanie uspokajające i mogą być pomocne dla osób cierpiących na skurcze mięśni i łagodne postacie depresji.

Układ moczowy

Piołun polecany jest przy łagodnych dolegliwościach związanych z układem moczowym.

Malaria

Malaria jest chorobą zakaźną przenoszoną przez ukąszenie zakażonej samicy komara. Ta poważna choroba ma wysoki wskaźnik śmiertelności, ponieważ atakuje ludzkie krwinki czerwone. Od wieków medycyna chińska wykorzystuje silne działanie piołunu przeciwko malarii (tak zwana chinina) i jest obecnie najskuteczniejszą metodą jej leczenia. Jego unikalne właściwości oczyszczają krew z pasożytniczych pierwotniaków. W Algierii podaje się napój alkoholowy z piołunem przeciw malarii. WHO zaleca leki na bazie artemidyny - związku występującego w piołunie - u osób cierpiących na różne formy malarii, ten sam związek jak wykazano niszczy pasożyty. Na rynku istnieją preparaty na bazie wyciągu z czarnego orzecha, goździków i piołunu.

Rak - nowotwory 

W niedawno przeprowadzanych badaniach naukowych wykryto, że jeden z laktonów obecny w roślinie piołunu, okazał się obiecującym środkiem w leczeniu z raka piersi. Artemizyna została wyekstrahowana z piołunu przez Chińczyków tysiące lat temu, aby wyleczyć malarię i jest obecnie wykorzystywana w tym celu w Azji i Afryce. Ostatnie eksperymenty pokazały, że artemizynina jest skuteczna przeciwko pasożytowi malarii, ponieważ reaguje z wysokimi poziomami żelaza w pasożytach, tworząc wolne rodniki. Wolne rodniki natomiast niszczą ściany komórkowe pasożyta malarii. Badacze nowotworów zastosowali tę samą zasadę do docelowych komórek nowotworowych, które mają wyższe stężenie żelaza niż normalne komórki. Naukowcy przetestowali próbki komórek raka sutka i normalnych komórek piersi, które najpierw poddano obróbce w celu maksymalizacji ich zawartości żelaza, a następnie poddano działaniu rozpuszczalnej w wodzie formy artemizyny. Normalne komórki wykazywały niewielką zmianę, w przeciwieństwie do komórek nowotworowych, które zostały zniszczone w ciągu 16 godzin.

Piołun można spożywać na wiele różnych sposobów, ale najbardziej typowym i skutecznym sposobem uzyskania rezultatów jest wypicie go w postaci herbaty bądź nalewki.

Piołun - panieńskie ziele

Bylica piołun często określana jest też jako kobiece ziele. Dawniej nosiła nazwę „zioła panieńskiego”. Wykorzystywano panieńskie ziele w usuwaniu kobiecych dolegliwości. Roślina reguluje skurcze macicy, więc często wykorzystywana była przy leczeniu z problemów z miesiączkowaniem. W pierwszych miesiącach ciąży piołun stosowano jako ziele wywołujące aborcję, gdyż powodował bardzo silne skurcze macicy. W ostatnim etapie ciąży - stosowano piołun do wywoływania skurczów macicy, co bardzo ułatwiało poród. 

Piołun w kuchni

Piołun rzadko jest stosowany w kuchni ze względu na zawartą gorycz, ale dodaje się go jako przyprawę do potraw z tłustych mięs, gęsi i kaczki. 

Inne zastosowania piołunu (psiej ruty)

• Odstraszanie moli ubraniowych i innych owadów
• Przy bezsenności wetknięty pod poduszki miał działać usypiająco
• Dawniej dodawano wyciągów z piołunu do atramentu, by uchronić bardzo drogie wówczas książki przed myszami i owadami.
• Uprawiany w okolicach pasiek - zapobiegał chorobom pszczół.
• Używany był do barwienia tkanin, m.in. z wełny na żółto; a z dodatkiem soli albo siarczanu żelazowego na różne odcienie zieleni (oliwkowy i seledynowy).
• Dzięki pięknym liściom i kwiatom jest wykorzystywany w tworzeniu wiązanek i bukietów.
• Naparu z bylicy używano do usuwania tłuszczów i smarów z odzieży i ciała.
• Bukiety z piołunu wieszano w izbach by wypłoszyć muchy
• W mocnym odwarze kąpano psy by wytępić pchły.
• Ten sam odwar służył do dezynfekcji ran u zwierząt i likwidowania gąsienic w ogrodach.
• Skuteczny jest we wspomaganiu gojenia się ran i owrzodzeń.
• Napary z ziela dodawano do kąpieli przy chorobach reumatycznych.
• Napar z piołunu (mimo że nie zawiera saponin), stosunkowo szybko zmywa tłuszcz, smar i olej z rąk.

W Maroku pija się herbatę z piołunem, używanym jako zamiennik mięty w okresie zimowym. Przebywanie w okolicach porośniętych piołunem ma łagodzić duszności u niektórych chorych na astmę.

Magia piołunu

• Na ziemiach słowiańskich piołun służył do zamawiania chorób, odczyniania uroków.
• Sadzono go w ogrodach wierząc, że jadowite bestie odgania i swędzenie likwiduje, 
• Ponadto kolendrę w żołądek i kiszki wylaną wychędaża, żołądek zimny rozgrzewa, chęć do jedzenia utraconą wzbudza i wątrobę oziębłą posila.
• Świeże, posiekane liście piołunu wymieszane z białkiem jajka przykładano na miejsce uderzone
• Z wywaru z liści sporządzano okłady na oczy przy infekcjach i stanach zapalnych.
• Suchym, zmielonym zielem obsypywano konie i bydło wyprowadzane na pastwisko
• Przy problemach z żołądkiem i przykrym zapachu z ust zalecano nalewkę z piołunu, a sproszkowanym zielem leczono wszelkie schorzenia wątroby.

Piołun - jak bezpiecznie stosować

Należy bardzo przestrzegać czasu spożywania i receptur przy przyżądzaniu leczniczych naparów z piołunu. Stosowanie piołunu przez okres dłuższy niż cztery tygodnie lub w dawkach wyższych od zalecanych, może prowadzić do wielu przykrych dolegliwości: nudności, wymiotów, niepokoju, bezsenności, zawrotów głowy, drżenia i napadów padaczkowych. 

Produkty z piołunu, które zawierają tujon, takie jak absynt, mogą być niebezpieczne w przypadku zażywania doustnego. Skutki uboczne mogą obejmować: niepokój, trudności z zasypianiem, koszmary senne, napady padaczkowe, zawroty głowy, drżenie, zaburzenia pracy mięśni, niewydolność nerek, wymioty, skurcze żołądka, zatrzymanie moczu, pragnienie, drętwienie kończyn, porażenie, a nawet śmierć.

Przeciwwskazania do stosowania piołunu 

• Zakaz stosowania ziela w jakiejkolwiek formie mają kobiety w ciąży i karmiące piersią. 
• Osoby chore na padaczkę lub inne zaburzenia napadowe.
• Osoby cierpiące na zaburzenia czynności nerek - olej z tego zioła może bowiem powodować niewydolność tego narządu. 
• Uczulenie na składniki ziela, ale nie zdarza się to zbyt często. 
• Osoby mające skłonność do krwawień lub mają hemoroidy 
• Osoby mające wrzody żołądka lub dwunastnicy
• Zapalenie wyrostka robaczkowego

UWAGA! 
Leczenie piołunem można przeprowadzać przez krótki czas stosując niewielkie dawki. Pozostali ludzie mogą korzystać z prozdrowotnych właściwości piołunu, ale trzeba pamiętać, by nie stosować go zbyt długo (np. przez 10 dni, potem trzeba zrobić kilkutygodniową przerwę) i przestrzegać zalecanej normy dziennego spożycia. Nie radzi się również używać olejku eterycznego z piołunu w aromaterapii, ponieważ zawiera on wyjątkowo dużą ilość tujonu, który jest neurotoksyczny i może powodować drgawki. Bądź ostrożny i porozmawiaj ze swoim lekarzem przed połączeniem piołunu z jakimkolwiek lekiem przeciwdrgawkowym, który jest lekiem stosowanym w zapobieganiu napadom padaczkowym. Ponieważ zarówno te leki, jak i piołun, wywierają silny efekt na substancje chemiczne w mózgu, zioło to może zmniejszyć skuteczność przyjmowanych leków.

Piołun przepisy - lecznicze

Nalewka piołunowa - na bazie receptury św. Hildegardy

3 łyżki drobno pociętego piołunu zalać setką wódki. Odstawić pod przykryciem na dwie doby. Dolać butelkę dobrego wytrawnego, najlepiej czerwonego wina. Odstawić na 10 dni, po odcedzeniu zaprawić miodem wg uznania. Stosować mały kieliszek rano dla polepszenia trawienia, przy osłabieniu nerek, płuc, alergiach, nerwicach wegetatywnych przez 2 tygodnie po czym kurację przerwać. Doraźnie przy ostrych biegunkach stosować łyżeczkę co 3 godziny.

Napar z piołunu

1 łyżeczkę ziela piołunu zalać 1 szklanką wrzątku, parzyć pod przykryciem 15 minut. Wlać do termosu. Popijać małymi porcjami w ciągu dnia w chorobach trzustki, po ostrym zapaleniu trzustki, problemach trawiennych, braku apetytu. Czas kuracji 7 dni.

Herbatka poprawiająca trawienie

1/2 łyżeczki liści mięty pieprzowej, kwiatów rumianku, liści piołunu - w równych proporcjach - zalać szklanką wrzątku. Odstawić pod przykryciem na 15 minut. Pić 2 razy dziennie przy niestrawności, problemach z wątrobą, drogami żółciowymi, trzustką będących skutkiem przejedzenia.

Piołunowa kąpiel

Zagotować garść piołunu w litrze wody, wlać do wanny. Delikatnie tonizuje skórę, działa łagodząco i relaksująco, pomaga w zwalczaniu infekcji grzybiczych, łagodzi bóle mięśni i stawów.

Maść na reumatyzm wg S. Korżawskiej

4 łyżki suszonego ziela piołunu i ziela macierzanki - równe proporcje - wsypać do garnka, dodać 1/2 litra smalcu gęsiego zagotować, a następnie na małym ogniu ogrzewać około 20 minut. Pozostawić na kilka godzin do naciągnięcia, przecedzić. Smarować bolące miejsca. W przypadku świeżych ziół użyć po 2 garście ziół, można dodać garść pokrzywy.

Mieszanka na żylaki

• 40g mięty
• 40g tysiącznika
• 20g piołunu

Łyżeczkę mieszanki zalać szklanką wrzątku, zaparzać 10 minut. Pić 2 razy dziennie

Mieszanka na problemy kobiece

Powoduje przekrwienie narządów miednicy małej i pobudzająca układ hormonalny:

• 20g kwiat nagietka
• 20g kwiat malwy
• 20g ziele ruty
• 10g ziele piołunu

Sporządzić napar z łyżki ziół na szklankę wody, pić 3x dziennie przed i w czasie miesiączki.

Herbatka na ciężkie zatrucia alkoholowe

Garść ziela macierzanki i pół garści piołunu zalać litrem wrzątku, zaparzać pod przykryciem 2-3 minuty. Przelać do termosu, co 15 minut pić po łyżce naparu.

UWAGA! 
Piołun zawiera toksyczny tujon, nie mogą go stosować kobiety w ciąży, karmiące, nie wolno przekraczać dawek ani stosować długotrwale, gdyż może prowadzić do uzależnień. Wyciągi podawane w większych dawkach lub przez dłuższy czas mogą powodować zawroty głowy i zwiększać agresję. Piołun pobudza apetyt.

Piołun na odrobaczenie i choroby skóry

Poraża, zabija i pomaga w wydalaniu pasożytów - zarówno dorosłych, jak ich jaj. Pomaga usuwać substancje toksyczne produkowane przez pasożyty. Leczy stany zapalne skóry i uszkodzenia jelit spowodowane przez pasożyty. Przy infekcji owsikami, glistami, tasiemcami, tęgoryjcami należy pić nalewkę piołunową.

• 1/3 szklanki naparu 3 razy dziennie - rano na czczo przez 14 dni. 

Potem zrób 7 dni przerwy i powtórz kurację przez 7 dni.

Przy zakażeniu świerzbem kąp się w odwarze dodanym do kąpieli raz dziennie przez 10-14 dni. Możesz przemywać swędzące miejsca naparem 2 - 4 razy dziennie przez 5-10 dni.

Piołun - przygotowanie naparu i odwaru

Przygotowane z piołunu nalewki i napary stosuje się m.in. przy niestrawności, niedokwaśności żołądka, przewlekłych nieżytach jelit oraz żołądka, zgadze, wzdęciach i braku apetytu. Napary można także podawać osobom w starszym wieku i po operacjach żołądka, przełyku oraz dwunastnicy. Napar z bylicy piołunu jest jak najbardziej bezpieczny, ale trzeba przestrzegać zaleceń dotyczących dziennego spożycia, bo wypicie zbyt dużej ilości może prowadzić do biegunki lub wymiotów. W celach prozdrowotnych najlepiej stosować napar z piołunu. 

Przygotowanie naparu: Jedną jego łyżeczkę należy wsypać do szklanki i zalać wrzątkiem. Parzyć ok. 20 - 30 minut, następnie odstawić na około 10 minut aby naciągnął, odcedzić i pić pół łyżeczki, maksymalnie małą łyżeczkę trzy razy dziennie przed posiłkiem. Do naparu można dodać trochę cukru lub miodu, bo piołun jest dość gorzki w smaku. 

Przygotowywanie odwaru: Można też przygotować odwar w określonej proporcji - na jedną, dwie łyżeczki piołunu przypada jedna szklanka wody. Doprowadzić do wrzenia, gotować ok. pięciu minut, następnie przestudzić i odcedzić. Odwar można stosować zewnętrznie.

Systematycznie pity napar pomaga zwalczać pasożyty przewodu pokarmowego (m.in. glisty ludzkie, nicienie czy owsiki). Natomiast po przestudzeniu można też go stosować zewnętrznie (lub użyć gotowego olejku piołunowego). Delikatnie wciera się go w skórę w przypadku kaszlu, a także, gdy mamy do czynienia z wszawicą i świerzbem. Piołunowy napar to także sposób na pozbycie się robaków u dzieci (glist jelitowych i owsików) - aplikuje się go w postaci lewatywy. Napar można też wcierać w miejsca świerzbu oraz wszawicy.

Piołun - wino i nalewka

Do pobudzania apetytu 

3-5 łyżek rozdrobnionego ziela piołunu oraz pół szklanki 40% alkoholu. Ziele należy zalać alkoholem, a po 24 godzinach trzeba dodać 1 litr białego wina, odstawić i odsączyć następnego dnia. Dzienna dawka to 1 łyżeczkę wina trzy razy dziennie (na pół godziny przed posiłkiem).

Działanie toksyczne

Piołun działa trująco nie tylko na człowieka, ale także na zwierzęta domowe takie jak konie, bydło i owce. Toksyczny składnik piołunu - tak zwany tujon wzmaga czynność kory mózgowej, powoduje niepokój ruchowy i podniecenie psychiczne, mogące prowadzić do psychoz, rozdrażnienia i agresji. Piołun w pożywieniu działa głównie na układ nerwowy, w mniejszym stopniu wpływa na ciśnienie krwi. Ostre zatrucia u człowieka charakteryzują drgawki, rozdrażnienie i utrata przytomności. Zaburzenia psychiczne z powodu spożycia zbyt dużej ilości absyntu zwano absyntyzmem. Charakteryzowały je zaburzenia psychiatryczne i neurologiczne, w tym napady drgawek. 

U zwierząt małe dawki olejku powodują drżenie mięśni, a duże dawki powodują szczękościsk, konwulsje, zaburzenia oddechu. Wszystkie te objawy ustępują i nawracają. Dawka śmiertelna dla koni wynosi 0,25-0,3 kg siana piołunu, częstsze zatrucia przewlekle zdarzają się przy 2% dodatku do siana. Suszenie nie zmniejsza toksyczności ziela piołunu. Absyntyna przechodzi do mleka kobiecego, a także krów, kóz, owiec i klaczy nadając mu gorzki smak. Zatrute piołunem mięso zwierząt też ma gorzki smak i charakterystyczny zapach.  

Piołun w literaturze, sztuce i wierzeniach ludowych

Piołun był jedną z roślin używanych do przystrajania zmarłych i ich trumien. Był ziołem dodawanym do przystrajania palm wielkanocnych, wianków podczas święta Bożego Ciała, wiązanek na święto Matki Boskiej Zielnej.  Piołun był zielem, które miało chronić zmarłego i jego dom okadzano dymem ze spalanego piołunu po wyprowadzeniu zwłok, żeby „nie było czuć trupa i aby nie było swądu od zmarłego”. Piołun palono w ogniskach w wigilię św. Jana w Tatrach i innych regionach Polski. Piołun w wierzeniach ludowych był amuletem.

W Biblii piołun wymieniany jest kilkakrotnie (Księga Powtórzonego Prawa 29,17; Księga Przysłów 5,04; Księga Jeremiasza 9,14; 23,15; Lamentacje 3,15 i 19; Księga Amosa 5,07; 6,12; Apokalipsa św. Jana 8,11) i jest zawsze symbolem goryczy. Podobnie w literaturze nieodwołującej się do Biblii, piołun jest symbolem goryczy.

1. Edgar Dega  - obraz "Absynt" przedstawia zobojętniałą kobietę i pustą butelkę absyntu.
2. Vincent van Gogh - martwa natura z absyntem Still Life with Absinthe (Paryż 1887). Obraz pokazuje jedną z paryskich kawiarni, w których absynt był podawany, kielich z absyntem i podawaną doń karafkę z wodą.

Ciekawostki lecznicze

Zakażenie pasożytami można leczyć naturalnymi środkami zaradczymi. Bylica piołun (Artemisia absinthium), orzech czarny (Juglans nigra) i goździki (Syzygium aromaticum) są powszechnie stosowane, aby zabijać zarazki. Mówi się, że gdy te trzy środki zostaną zastosowane w tym samym czasie, z łatwością mogą przełamać cykl życia pasożyta.

W Niemczech przeprowadzono badanie, które potwierdziło skuteczność mieszanki ziołowej zawierającej piołun w dawce 500 mg trzy razy na dobę, w porównaniu z placebo. W 10-tygodniowej terapii wzięło udział 40 pacjentów cierpiących na chorobę Leśniowskiego-Crohna (zapalna choroba jelita o niewyjaśnionej przyczynie, zaliczana do grupy nieswoistych zapaleń jelit).

Naukowcy odkryli, że u 18 chorych (90 proc.) wystąpiła znaczna poprawa stanu zdrowia po zastosowaniu piołunu, pomimo stopniowego odstawiania sterydów. Po 8 tygodniach leczenia piołunem, stwierdzono prawie całkowite zatrzymanie objawów u 13 (65 proc.) pacjentów w tej grupie, w porównaniu z zerową poprawą zdrowia u grup otrzymujących placebo. Remisja trwała do końca okresu obserwacji, a stosowanie sterydów nie było już konieczne.

Badania in vitro wykazały, że olejki eteryczne z piołunu mają aktywność przeciwbakteryjną. Eksperymenty opublikowane w czasopiśmie "Journal of Agricultural and Food Chemistry” wykazały, że olej z piołunu wykazuje szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego, przeciwko kilku szczepom bakteryjnym, w tym E. coli i Salmonelli.

Inne badania opublikowane w "Planta Medica” wykazały, że olej z piołunu hamował wzrost Candida albicans. Jest to najczęstszy rodzaj zakażeń drożdżakami w jamie ustnej, jelitach i pochwie, które mogą wpływać na skórę i błonę śluzową.

Wiele osób cierpiących na problemy ze zdrowiem układu pokarmowego, zwraca się ku naturalnym i alternatywnym metodom leczenia. I nie bez powodu. Badania pokazują, że leki ziołowe, takie jak piołun, są bardzo dobre, a nawet lepsze w zwalczaniu drobnych infekcji bakteryjnych jelit lub objawów SIBO (zespołu przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim) niż antybiotyki.

Typowe leczenie SIBO ogranicza się do przyjmowania doustnych antybiotyków o różnym stopniu skuteczności. W badaniu z 2014 r., 104 pacjentów, u których stwierdzono pozytywny wynik rozpoznania SIBO, przyjmowało dużą dawkę rifaksyminy lub zostało poddanych 4-tygodniowej terapii ziołowej. Produkty zostały specjalnie wybrane ze względu na to, że zawierają w swoim składzie zioła przeciwbakteryjne, takie jak piołun, olej z oregano, tymianek i ekstrakt z berberyny, które zapewniają szerokie spektrum działania w stosunku do typów bakterii najbardziej zaangażowanych w SIBO.

Wszystkich zainteresowanych uzdrawianiem i ajurwedą, 
chińską medycyną zapraszamy na warsztaty:

http://ajurweda.blogspot.com/p/warsztaty.html

© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: ajurweda.blogspot.com