Morgellonka - Tajemnicza Choroba Browne'a

Morgellonka - Morgellons Syndrome: Tajemnicza Choroba Browne'a

Ta tajemnicza Choroba Morgellonów charakteryzuje się rozwojem podskórnym i podtkankowym kolorowych mikrowłókien. Istnieją już kryteria diagnostyczne, ale w roku 2007 roku było już 11 tysięcy zachorowań. Proszę sobie wyobrazić czarną, przypominającą smołę substancję wyłaniającą się z ranek rozrzuconych po całym ciele w postaci podobnych do nici włókienek lub odczucie, że skórę pokrywają czołgające się po niej robaki. Miles Lawrence, architekt krajobrazu z Florencji w Teksasie, miał się właśnie zacząć pakować do podróży do Las Vegas, kiedy w pewnym momencie poczuł mrowienie w palcu ręki. Patrzył z niedowierzaniem, jak ze skóry w miejscu, z którego właśnie usunął drzazgę, wyłaniały się "małe kolczaste twory".Chwycił jeden z kolców szczypczykami i pociągnął. W reakcji poczuł ból, który przeszył mu ramię. Pociągnął za kolejny i ból sięgnął szyi. Potem doszło do jeszcze bardziej przerażających odczuć. - Miałem wrażenie, jakby pod skórą i w stawach zagnieździły się robaki - opowiada Lawrence. - No i straciłem przytomność. Tysiące ludzi z całego kraju uskarżających się na tę potworną dolegliwość stworzyło subkulturę ofiar tej choroby.

Był październik 2004 roku, gdy Sue Laws pomagała mężowi, który prowadzi firmę w Gaithersburgu. Siedząc przy komputerze poczuła nagle coś podobnego do ukąszeń pszczół.Swędzenie i ból pleców były tak silne, że zawołała męża. Nie widział niczego na jej skórze i w końcu przykleił do pleców żony samoprzylepną taśmę, oderwał ją i przyjrzał się lepkiej powierzchni przez lupę. Taśma była pokryta drobnymi, czerwonymi włóknami. Nigdy nie widzieli czegoś takiego i nie mieli pojęcia skąd się wzięły – Sue nie nosiła czerwonych ubrań. W ciągu następnego miesiąca swędzenie przybrało na sile. W nocy czuła pod skórą jakby tysiące żądlących owadów. Nie mogła spać. Podejrzewając obecność pcheł lub pleśni, małżonkowie pozbyli się dywanów i zerwali tapety. Sue twierdzi, że każdego dnia znajdowała po swojej stronie łóżka małe czarne plamki. Na skórze odkryła kropelki krwi. Zaczęła codziennie prać prześcieradła w amoniaku. Jej klatka piersiowa, szyja, twarz , plecy, ramiona i nogi pokryły się bolesnymi, czerwonymi, galaretowatymi uszkodzeniami, które wydawały się wcale nie goić. Godzinami stała pod prysznicem, kapała się w occie i soli morskiej, posypywała pudrem dla niemowląt – nic nie pomagało.

Straciła energię i miała kłopoty z pamięcią. Bolały stawy, zęby zaczęły się psuć, a włosy – wypadać. Czesząc się znajdowała na grzebieniu plątaninę włosów, włókien i fragmentów tkanki. Nie wpuszczała nikogo do domu i przestała z niego wychodzić. Bała się, że nieznana choroba jest zaraźliwa. Opowiada, jak pewnego dnia z jej gałki ocznej wyszedł różowy robak i wykrztusiła muchę. – Pomyślałam, że się zabiję - mówi. Wizyta u dermatologa niczego nie wyjaśniła. Ale w internecie trafiła na opis objawów dokładnie takich samych jak jej własne i dołączyła do ponad 11.000 osób z całego świata, które twierdzą, że cierpią na nową chorobę. Niektórzy nazywają ją „chorobą włóknistą”, ale większość określa ją jako Morgellons. Nazwa pochodzi od opisanej w XVII wieku choroby, w której dzieciom wyrastały „szorstkie włosy”. W roku 2002 mieszkająca wówczas w Południowej Karolinie sfrustrowana matka, Mary Leitao, natrafiła na opis tej choroby w starej książce o historii medycyny - po tym, jak lekarze nie chcieli uwierzyć, że z wargi jej syna wyrastają włókna.

Katalog objawów choroby Morgellons obejmuje odczuwanie swędzenia, pełzania, gryzienia i żądlenia, ziarenka, nitki albo czarne „pyłki” na skórze bądź pod nią, uszkodzenia skóry, zmęczenie,bóle stawów oraz obecność kolorowych, w tym niebieskich, czerwonych, zielonych, przezroczystych lub białych włókien. Inne objawy - oględnie mówiąc „neurologiczne” - to głównie zmieszanie, utrata pamięci krótkoterminowej oraz halucynacje – do których mogą należeć opisywane przez Sue różowy robak i mucha, które pacjentka z obrzydzeniem zniszczyła, jak twierdzi ona sama i jej rodzina. 42-letnia Pam Winkler była, jak mówi, przykładną żoną i matką dwojga dzieci w Bel Air (stan Maryland). Pod wpływem choroby Morgellons dwukrotnie trafiła przymusowo na oddział psychiatryczny i podawano jej leki antypsychotyczne, co niestety nie pomogło w niczym, a jedynie pogorszyło znacznie dolegliwości. Lekarze twierdzili, że zmiany skórne powstały na skutek ciągłego drapania się. Przez dwa lata nie mogła spać, pracować ani robić niczego innego. Nie wierzyła jej ani rodzina, ani mąż, z którym się rozwodzi. Nie wszyscy bowiem małżonkowie znoszą widoki na skórze drugiej połówki, takie jak na zdjeciach. Mówili, że potrzebuje pomocy z powodu uzależnienia od kokainy i po prostu chce zwrócić na siebie uwagę, tyle, że nie używała narkotyków. Skądinąd wiadomo, że kokaina może niekiedy wywoływać urojenia obecności pasożytów pod skórą. Wielu chorych straciło pracę, dom, małżonka, a nawet odebrano im dzieci, bo Ameryka to jednak reżim.

Na oficjalnej stronie Morgellons Research Foundation (Fundacja Badań Morgellons) zamieszczonej pod adresem http://www.morgellons.org jej członkowie dzielą się opisami objawów i medycznymi przypuszczeniami oraz toczą spory z lekarzami głównego nurtu. Choroba została w sumie na nowo odkryta w roku 2002 przez Mary Leitao z McMurray w Pensylwanii, która nazwała tę przypadłość chorobą Morgellons, czyli Morgellonką. Nazwę tę wzięła od choroby o podobnych objawach, o której wspomina pewien szesnastowieczny tekst medyczny. Chorobę odkryła w czasie badania schorzenia skóry swojego dwuletniego wówczas syna. Choroba Morgellons dopiero co została zarejestrowana na radarach oficjalnej medycyny. Jak dotąd o tej przypadłości słyszało niewielu lekarzy, a jeszcze mniej wie, jak z nią postępować. Tak więc kiedy ludzie wchodzą do gabinetu lekarskiego i opisują objawy, często napotykają na sceptycyzm lub wmawia się im, że cierpią na złudzenie parazytozy - złudzenie zagnieżdżenia w skórze pasożytów. - Proszę mi wierzyć, że gdybym po raz pierwszy zobaczyła cierpiącego na to schorzenie człowieka w moim gabinecie, pomyślałabym, że zwariował - stwierdziła pielęgniarka środowiskowa Ginger Savely, która leczy w Ośrodku Medycznym w San Francisco ludzi z całego kraju cierpiących na Morgellons. Jak wiadomo współcześnie, to co psychiatrzy nazywali złudzeniami parazytozy często było jednak rzeczywistą parazytozą, np. zakażeniem pasożytami tropikalnymi, nieznanymi lekarzom w okolicy zarażenia czy raczej przywleczenia robaków, tyle, że pacjent zalekowany nie ma już możliwości dowiedzenia prawdy i uzyskania pomocy medycznej.

Cokolwiek to jest - a zdaniem jak dotąd większości lekarzy oraz psychiatrów chodzi wyłącznie o urojenia - Morgellons stała się sieciowym fenomenem. Dziwi postawa psychiatrów, twierdzących pomimo widocznych ran, że taka choroba to tylko urojenie. Nic dziwnego, że ostatnimi czasy zmarła pacjentka chora w szpitalu w Nowym Jorku, a siedmiu psychiatrów wyrzucono z pracy, oczywiście dopiero pod naciskiem organizacji praw pacjentów i obywateli. Google znajduje niemal 285.000 odnośników, wiele jest zilustrowanych barwnymi zdjęciami czegoś, co ma być kolorowymi włóknami, jakie rosną czy żyją pod skórą. Są też nagrania wideo na YouTube. Dyskusje online dotyczą także najnowszych teorii konspiracyjnych na temat przyczyn choroby np. toksycznych chemikaliów, które podobno rząd USA rozpyla za pomocą smug kondensacyjnych odrzutowców, Obcych czyli UFO ludków, inteligentnej formy nanotechnologii, inżynierii genetycznej czy nieudanej broni biologicznej. Inni debatują na temat najnowszych kosztownych panaceów – antybiotyków, kremów przeciwgrzybicznych, witaminowych suplementów, srebra koloidalnego, ziemi okrzemkowej czy preparatu do odrobaczania bydła. Jednak hasła „Morgellons” nie ma na oficjalnej stronie internetowej American Academy of Dermatology, na stronach Infectious Diseases Society of America ani National Institutes of Health. Jest tylko jeden artykuł na temat Morgellons w poważnym piśmie medycznym. Najwięcej przeszkód w zbadaniu tej choroby od wielu lat robią psychiatrzy, którzy w każdym nowym zjawisku najchętniej widzieliby urojenia, żeby móc je leczyć poprzez wyniszczanie pacjenta, a nie inaczej bylo z objawami boreliozy czy porfirią. Dla psychiatrów były to jeno urojenia i halucynacje, a tymczasem są to biologiczne choroby, którymi można się naukowo zająć i nieść czlowiekowi realną pomoc, a nie tam wmawiać mu halucynacje i do tego biologicznie wyniszczać z pomocą narkotycznych neuroleptyków.

Jeffrey Meffert, professor dermatologii z University of Texas w San Antonio oraz członek American Academy of Dermatology stara się zdemaskować Morgellons. Jego zdaniem, nie chodzi o to, że ludzie nie cierpią – bo cierpią . Po prostu uważa, że chodzi o jakąś inną chorobę – na przykład świerzb albo podobną do egzemy świerzbiączkę guzkową (prurigo nodularis), na którą nie ma skutecznego leku. Obecność włókien można jego zdaniem łatwo wyjaśnić. - Osoby o bardzo swędzącej skórze mają strupy, które sączą się i do których przylepiają się różnego rodzaju włókna – z tapicerki samochodów, dywanów, włosy zwierząt domowych. Włókna, które przezentował mi jeden z moich pacjentów zawsze były tekstylne - mówi. Mimo ogromnego sceptycyzmu ze strony oficjalnej medycyny, rząd federalny podchodzi do choroby poważnie z powodu nacisków wywieranych przez chorych oraz Morgellons Research Foundation, organizację non-profit założoną w roku 2002 przez Mary Leitao. Grupa utrzymuje się ze składek (29,649 dolarów w roku 2006), a większość pieniędzy wydaje na promowanie społecznej świadomości i niewielkie granty badawcze.

Pacjencie lecz się sam!

W ostatnich latach osoby twierdzące, że cierpią na chorobę Morgellons klikały na stronie internetowej fundacji i wysyłały tysiące listów do członków Kongresu USA. Ponad 40 członków obu partii, w tym kandydaci na prezydenta - senatorowie Hillary Rodham Clinton, Barack Obama i John McCain, naciskali na czuwające nad zdrowiem publicznym Centers for Disease Control and Prevention (CDC), by zbadało sprawę. Senator Barbara Boxer pisała siedem razy. W rezultacie CDC przeznaczy w ciągu następnych dwóch lat niemal milion dolarów na badanie syndromu Morgellons i pierwsze duże studium epidemiologiczne nad jak dotąd „niewyjaśnioną dermopatią”. Badania mają się rozpocząć w Kalifornii na początku 2008 roku. Włókna pobrane od pacjentów zostaną poddane analizie w waszyngtońskim Armed Forces Institute of Pathology. Mark Eberhard jest kierownikiem działu chorób pasożytniczych w CDC i członkiem 12– osobowego zespołu badającego zespół choroby Morgellons. Jak mówi, o podobnych przypadkach usłyszał po raz pierwszy 35 lat temu, podczas studiów podyplomowych. – Problem jest złożony i środowiska medyczne nie chcą się weń angażować. Musimy być bardzo otwarci. Jestem parazytologiem, ale to może być wirus albo bakteria.

Do zespołu badawczego zostaną włączeni psychiatrzy. – Niektóre osoby mogą być chore umysłowo – mówi Eberhard. – Dlatego sugerowaliśmy, że częścią badania musi być nie tylko ocena stanu fizycznego, ale i umysłowego. Robert Bransfield, psychiatra z New Jersey zwraca uwagę, że osoby z Morgellons opisują swoje objawy zawsze w podobny sposób - tymczasem treść urojeń jest dla każdego inna. Finansowane przez Morgellons Research Foundation badania próbek włókien wlaboratorium Tulsa Police Department nie wykazały podobieństwa miedzy włóknami a dostępnymi na rynku tekstyliami. Czy jest możliwe, że włókna nie są urojeniem, ale czymś wcześniej nieznanym? W przeszłości zachodnia medycyna dawała dowody braku otwartości na nowe idee i paradygmaty. Jest na to nawet określenie – odruch Semmelweisa. Chodzi o natychmiastowe odrzucanie nowych informacji naukowych bez przemyślenia lub przeprowadzenia badań. Nazwa nawiązuje do XIX- wiecznego węgierskiego lekarza, który był oczerniany przez swoich kolegów gdy stwierdził, że przypadki często śmiertelnej gorączki połogowej można by wyeliminować, gdyby lekarze myli ręce w roztworze odkażającym. Jak się później okazało, miał rację. Taki sam odruchowy sprzeciw wywołało nie tak dawne odkrycie, że bakteria Helicobacter pylori powoduje wrzody żołądka.

Oto najpełniejszy obraz tajemniczej choroby Morgellons, jaki udało się do tej pory sporządzić na podstawie klinicznych i laboratoryjnych danych oraz niezwykle zaawansowanych badań wykonanych przez niewielki zespół znakomitych naukowców i lekarzy sektora prywatnego. - mówi Jeff Rense. Za chorobą Morgellons kryje się najprawdopodobniej zaraźliwa (lub zainicjowana przez nanotechnikę) inwazja ludzkich tkanek w postaci samoreplikujących się widzialnych rurek, kolorowych włókien, drucików, siatek wyposażonych w coś, co wygląda jak czujniki, anteny lub jeszcze coś innego, co posiada przypuszczalnie genetycznie zmienione i wymieszane DNA/RNA. Te (pobudzone przez nanotechnikę) "maszyny" doskonale rozwijają się w warunkach alkalicznego pH i wykorzystują do własnych celów bioelektryczną energię organizmu, jego sole mineralne i inne nie określone elementy. Ludzie dla profilaktyki nie powinni "gonić" za kwasowym pH, ale dążyć do utrzymania normalnego pH na poziomie około 7,5. Są pewne dane sugerujące, że te malutkie maszyny/wirusy posiadają swoje własne, wewnętrzne "baterie". Przypuszcza się również, że są one prawdopodobnie zdolne do odbioru określonych mikrofal, sygnałów i informacji w zakresie EMF i ELF. W jakim celu - nie wiadomo. Wzorki widać niestety na skórze, nawet jak rany i owrzodzenia się nie otwierają - i nie wygląda to na omamy, urojenia ani halucynacje, chociaż wrażenie pełzania czegoś pod skórą w takim wypadku może być uzasadnionym biologicznie rodzajem swędzenia, zresztą trudnego do wytrzymania!

Objawy mają różną postać, poczynając od otwartych ran na skórze całego ciała, które nie wytwarzają strupów, nie ulegają bakteryjnej infekcji i bardzo wolno się goją. Mentalne i neurologiczne skutki to zaburzenie świadomości, poważne zmiany osobowości, strach, depresja, problemy z fizyczną koordynacją. Ofiary choroby Morgellons cierpią też na gwałtowne skoki ciepłoty ciała, ostrą apatię i chroniczne zmęczenie. Ustalono, że maszyny czy tam włókna Morgellons najczęściej znajdowane są w płynach ustrojowych i otworach ciała, znaleziono je też w stawach i uważa się, że penetrują wszystkie układy organizmu. Niemal wszyscy dotknięci tą chorobą donoszą, że maszyny Morgellons zdają się posiadać coś w rodzaju inteligencji roju lub inteligencji grupowej. Zakażenie nimi wydaje się być możliwe i zachodzi przypuszczalnie wszystkimi normalnymi drogami typowymi dla bakterii i wirusów. Ponieważ wytrzymują temperatury do 760 stopni Celsjusza, rutynowa sterylizacja medycznych/ dentystycznych urządzeń i instrumentów jest daremna. Istnieją istotne dane wiążące aerozolowe włókna z rozpylanych w powietrzu smug chemicznych z włóknami Morgellons, jednak przenoszenie poprzez rozpylenie w powietrzu nie zostało dowiedzione.

Siostra Ginger Savely z Austin w Teksasie mówi, że zgłasza się do niej coraz więcej pacjentów z tymi objawami w postaci bolesnych wrzodów na skórze, z których wyrastają niebieskie włókienka, białe nitki i małe czarne drobiny przypominające ziarenka piasku. Według niej "opowiadanie o tym wydaje się wariactwem, ale z ich skóry wyłania się wiele rzeczy". Być może na szczęście, specjaliści odchoroby z Lyme (boreliozy) sądzą, że może ona stanowić klucz do rozwiązania tej zagadki. - Około 10 procent moich pacjentów z chroniczną boreliozą ma objawy podobne do osób cierpiących na Morgellons - twierdzi Savely, która uważa, że ludzie z kleszczowym zapaleniem mózgu mają osłabiony system immunologiczny i są bardziej podatni na infekcję. Tym niemniej rzeczywista przyczyna choroby Morgellons pozostaje jak dotąd nieznana. Większość ludzi z tą chorobą donosi o niepokojących odczuciach, że coś po nich pełza, żądli ich i gryzie, oraz o nie gojących się ranach na skórze, którym towarzyszą niezwykłe twory w formie włókien lub nitek stanowiące najbardziej znamienną, wyróżniającą cechę tej choroby w pełni jej rozwoju. Ponadto pacjenci donoszą o obecności podobnych do nasion granulek oraz występujących na skórze czarnych punkcików. Całkiem możliwe, że bjawy psychiczne tej choroby są tylko jej wczesnymi zwiastunami, a w takim wypadku leczenie typowo psychiatryczne jest najgorszym rozwiązaniem z możliwych bo dodatkowo osłabia i wyczerpuje psychikę oraz układ odporności ułatwiając intruzom opanowanie ciała i pasożytowanie na nim.

Często atakowany przez tę chorobę jest obwodowy układ nerwowy, ale najbardziej typowym jej objawem jest jej wpływ na centralny układ nerwowy. Prawie wszyscy ludzie cierpiący na tę chorobę podają, że mają ogromne trudności ze skupieniem uwagi oraz z krótkoterminową pamięcią, podobnie jak w zaawansowanej boreliozie. Bardzo często w tej grupie pacjentów bo u ponad połowy wszystkich pacjentów z objawami choroby Morgellons występują zaburzenia nastroju, takie jak depresja i zaburzenia efektywne dwubiegunowe. Rodzice dzieci cierpiących na chorobę Morgellons podają, że dzieci te cierpią zwykle również na ADHD, ODD, zaburzenia nastroju i autyzm. Szacuje się, że 65 procent tych dzieci cierpi na jakiś rodzaj choroby psychicznej, zaś 10 procent na autyzm. Choroby często towarzyszące Morgellons to borelioza, znana również jako choroba z Lyme od miasta w USA, w którym po raz pierwszy ją zdiagnozowano, fibromialgia (bóle mięśni) i zespół chronicznego zmęczenia. Mozliwym jest, że kleszcze przenoszą coś jeszcze niż tylko kretki boreliozy lub, że w wyniku zakażenia i słabej odporności wytwarzane są uboczne substancje.

Borelioza - Choroba z Lyme

Borelioza inaczej choroba z Lyme, krętkowica kleszczowa, łac. borreliosis, ang. Lyme disease, Lyme borreliosis to wielonarządowa choroba zakaźna wywoływana przez bakterie należące do krętków: Borrelia burgdorferi, Borrelia garinii, Borrelia afzelii, Borrelia japonica, przenoszona na człowieka i niektóre zwierzęta przez kleszcze z rodzaju Ixodes. Jako pierwszy rumień wędrujący z ukąszeniem przez kleszcza powiązał Arvid Afzelius w 1909 roku. Neuroboreliozę opisali niezależnie Charles Garin i A. Bujadoux w 1922, a ukąszenia kleszczy z objawami neurologicznymi połączył Alfred Bannwarth w latach 40. W 1975 roku opublikowano opis 12 przypadków zapalenia stawów u dzieci z obszaru Old Lyme w stanie Connecticut, i zasugerowano ich związek ze zmianami skórnymi po ukąszeniach kleszczy. Od tej miejscowości wzięła się nazwa choroby. Willy Burgdorfer w 1982 roku wyizolował z kleszcza Ixodes dammini krętki, które później w uznaniu zasług Burgdorfera nazwano Borrelia burgdorferi. Rok później wykryto swoiste przeciwciała w klasie IgM i IgG przeciwko Borrelia burgdorferi. W Polsce zachorowania na boreliozę z Lyme zaczęto rozpoznawać dopiero pod koniec lat 80-tych XX wieku. Bardzo wiele chorób i dolegliwości neurologicznych jak już z badań wiadomo toskutki boreliozy, tyle, że przechodzonej, nieleczonej i nierozpoznanej. Wiele osób leczonych nieudolnie i nieskutecznie przez psychiatrów to także ofiary ukąszenia przez kleszcze, nawet w dzieciństwie, ofiary, którym terapie psychiatryczne jedynie pogarszają stan zdrowia, podobnie jak to jest w wypadku porfirii, gdzie też mogą być objawy psychiczne, ale nie są to psychozy i mają zupełnie inne przyczyny niż myślą psychiatrzy.

Rezerwuarem zarazków jest około 300 różnych gatunków ssaków, głównie gryzonie z rodziny nornikowatych i myszowatych; a także wolno żyjące jelenie, sarny, wilki, niektóre gatunki ptaków. Bakterie są przenoszone głównie ze śliną kleszczy z rodzaju Ixodes, w Europie I. ricinus. W zależności od stadium rozwojowego kleszcz staje się nosicielem, zakażając się od swego żywiciela. Kolejne stadia rozwojowe kleszcza zakażają swoich kolejnych żywicieli, powodując utrzymywanie się rezerwuaru zarazków w środowisku. W taki też sposób dochodzi do zakażenia człowieka. Najwięcej zachorowań na boreliozę notuje się w północno-wschodnich stanach USA, w Europie Środkowej, Skandynawii i Rosji oraz Australii. Są to obszary endemicznego występowania choroby związane z obszarem bytowania kleszczy Ixodes. Z roku na rok liczba rozpoznań się zwiększa. Większość nowych przypadków boreliozy jest notowana między 1 maja a 30 listopada, a 80% przypadków występuje w czerwcu i lipcu, w okresie żerowania mikroskopijnych, trudnych do zauważenia nimf kleszczy (patrz zdjęcie kleszczycy). W Polsce rejonami endemicznymi są Białowieża i województwo podlaskie, a także Mazury iSuwalszczyzna. Borelia występuje w organizmie człowieka w kilku formach: krętka boreliozy, postaci owalnej bez ściany komórkowej (forma L), w formie cysty oraz jako spory ('blebs'); wszystkie te formy zachowują możliwość wzajemnej transformacji. Poszczególne formy mają różną wrażliwość na antybiotyki. Np. forma krętka ginie pod wpływem penicylin lub cefalosporyn, podczas gdy forma L ginie pod wpływem makrolidow lub tetracyklin. Borelia żyje wewnątrzkomórkowo oraz przekracza barierę krew-mózg, co stwarza dodatkowe problemy w czasie leczenia, bo tylko niektóre antybiotyki penetrują barierę krew-mózg i tylko niektóre działają wewnątrzkomórkowo.

Borelia zwykle usadawia się w tkance łącznej jak skóra, ścięgna, ściany naczyń krwionośnych, w tym w naczyniach mózgowych, także w mięśniach i w tkance nerwowej, a tu w komórkach glejowych i nerwowych. Borelia jest znajdowana w większych ilościach we wzgórzu, gdzie atakuje ośrodek mózgowy zawiadywania układem czuciowym i bólem, w korzeniach grzbietowych rdzenia kręgowego, miazdze zębowej oraz w gałkach ocznych. Zmiany w układzie nerwowym powodowane przez boreliozę są na tyle charakterystyczne, że przez wiele lat występowały jako samodzielna jednostka chorobowa zwana zespołem Bannwartha. W 1948 roku opisał je Bannwarth jako zaczynające się pojawieniem rumienia skórnego, określanego jako ECM - erythema chronicum migrans, do którego sukcesywnie dołączały objawy limfocytarnego zapalenia opon mózgowych, bóle korzonkowe i objawy zapalenia nerwów czaszkowych i obwodowych. Dopiero w 1982 roku Willy Burgdorfer odkrył krętka, nazwanego później na jego cześć Borrelia burgdorferi i wykazał ich związek przyczynowy z zespołem Bannwartha. Z tego powodu zespół Bannwartha klasyfikowany jest jako neuroborelioza. Istnieje hipoteza, że bakteria wytwarza toksynę bakteryjną odpowiedzialną za co najmniej część objawów choroby takich, jak zaburzenia pamięci, bezsenność oraz drętwienia kończyn ijęzyka oraz zaobserwowaną w tej chorobie reakcję Jarischa-Herxheimera. Wprawdzie nie istnieje test wykrywający toksyny bakterii, ale pomimo to odkryto hemolityczną aktywność Borrelia burgdorferi, a w DNA Borelii odkryto fragment kodujący odmianę jadu kiełbasianego. Wiadomo również, że ściana komórkowa bakterii zawiera toksyczny lipopolisacharyd oraz peptydoglikan mający własności prozapalne. Borelia nie upośledza metabolizmu białek i nie powoduje widocznego wyniszczenia organizmu stąd często pacjenci nie wyglądają na chorych, co utrudnia szybkie rozpoznanie.

Nieleczona borelioza przebiega u człowieka w 3 etapach:

1) etap infekcji zlokalizowanej:

• erythema migrans - rumień wędrujący - w miejscu ukąszenia przez kleszcza pojawia się rumieniowa zmiana na skórze (często przemieszczająca się obwodowo); występuje nie we wszystkich przypadkach choroby.
• objawy grypopodobne.

2) etap infekcji rozproszonej:

• nawracające dolegliwości stawowe,
• objawy podrażnienia lub zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i nerwów obwodowych,
• zapalenie mięśnia sercowego.

3) etap infekcji przewlekłej:

• niedowład, porażenie nerwów obwodowych,
• zaburzenia czucia,
• zaburzenia psychiczne,
• zaburzenia pamięci,
• zanikowe zapalenie skóry,
• bóle mięśniowo-stawowe,
• przewlekłe zmęczenie.

Przebieg kliniczny boreliozy może być bardzo zróżnicowany. W przypadku gdy ukąszenie kleszcza zostało przeoczone, a rumień albo nie wystąpił, albo został niezauważony, najczęściej podejrzewa się chorobę w przypadku licznych objawów pochodzących z różnych systemów jak układ nerwowy, szkieletowo-mięśniowy, pokarmowy, rozrodczy, wydalniczy, hormonalny u człowieka uprzednio zdrowego.

Następujące objawy wiąże się z przebiegiem przewlekłej boreliozy:

• gorączka, poty, dreszcze, fale gorąca z nieznanych powodów,
• zmiana masy ciała (przybranie lub utrata),
• zmęczenie napadowe lub stałe, ociężałość, słaba wytrzymałość fizyczna,
• bezsenność, płytki sen,
• bezdech nocny,
• wypadanie włosów z nieznanych powodów,
• drętwienie kończyn lub tylko palców, budzące ze snu (czasem bardzo zmienne),
• drętwienie języka, zwłaszcza jego czubka lub warg, zaburzenia smaku,
• bóle gardła,
• bóle jąder,
• bóle bioder,
• bóle i kurcze mięśni,
• tiki mięśni twarzy lub innych mięśni,
• bóle głowy, zwykle części potylicznej,
• bóle i obrzmienia stawów, często zmienne i wędrujące,
• sztywność stawów i kręgosłupa szyjnego, trzeszczenie szyi,
• bóle zębów bez wyraźnych powodów stomatologicznych,
• nieregularność menstruacji z nieznanych powodów,
• nieoczekiwana laktacja, bóle piersi,
• podrażniony pęcherz lub zakłócenie działania pęcherza moczowego,
• utrata sprawności seksualnej lub libido, aseksualność,
• bóle i podrażnienie żołądka,
• refluks żołądkowo-przełykowy,
• zmiana rytmu wypróżnień (zaparcia lub biegunka),
• bóle w klatce piersiowej i w żebrach,
• przeszywające bóle,
• krótki oddech, kaszel, zadyszka,
• skoki pulsu i ciśnienia krwi,
• bloki serca lub inne arytmie (zwykle zmienne i oporne na leczenie), szmery w sercu,
• kardiomiopatia przerostowa,
• kłucia, mrowienie o zmiennym charakterze, utrata czucia jak w polineuropatii, palenie skóry,
• zapalenie nerwu trójdzielnego,
• paraliż twarzy (paraliż Bella),
• zaburzenia widzenia: podwójne rozmyte widzenie, czarne plamy w polu widzenia, nadwrażliwość na światło (zwykle badanie okulistyczne nie wykazuje zmian),
• zaburzenia słuchu: dzwonienie w uszach, bóle uszu, nadwrażliwość na dźwięk,
• nasilona choroba lokomocyjna, zawroty głowy, utrata równowagi,
• zła tolerancja alkoholu i nasilanie się objawów po alkoholu,
• zaburzenia koncentracji i otępienie: trudności w znalezieniu potrzebnego słowa, problemy z rozumieniem tekstu czytanego, wzmożona ilość błędów ortograficznych, trudności w rozumieniu dłuższych zdań lub szybkich dialogów, liczne wypadki 'z nieuwagi', zapominalstwo, luki pamięciowe, dezorientacja, uczucie 'odrealnienia',
• zmiany nastroju, drażliwość, depresja,
• 'parkinsonowskie' drżenia rąk i innych części ciała,
• czterotygodniowa cykliczność symptomów: dwa tygodnie lepiej, dwa tygodnie gorzej,
• nadwrażliwość skóry, bolesność na dotyk,
• idiopatyczne zapalenie prostaty,
• nadwrażliwość na chemikalia i zapachy,
• nietypowe ataki padaczkowe,
• zapalenie wątroby,
• porażenia nerwów obwodowych.

Mnogość powyższych objawów sprawia, iż ich występowanie staje się przyczyną wielu błędnych interpretacji. Należy pamiętać, że nie każde zmiany nastroju, szumy uszne czy palenie skóry świadczyć muszą o boreliozie - objawy wymienione powyżej wiążą się z dziesiątkami innych chorób. Wśród nich może być i choroba Morgellons, jeśli ta jest jak niektórzy podejrzewają powikłaniem boreliozy lub podobnym stowarzyszonym zakażeniem.

Choroba Meteorytu z Marsa

Stany Zjednoczone Ameryki, ale nie tylko, dotknęła tajemnicza zaraza ,,Morgellons disease". Zaczyna się od swędzenia, uczucia zmęczenia i różnych efektów behawioralnych. Później przez skórę przebijają się dziwne włókna - białe jak i kolorowe sznurki. Choroba pojawiła się już wcześniej w XVII wieku, jednak wtedy zarażonych raczej zabijano jako zbyt dziwnych. Co ciekawe podobne włóknapojawiły się w meteorycie Frass2 pochodzącym z Marsa. Odkrywca DNA Franciss Crick twierdził, że życie przybyło na Ziemię w meteorytach z Kosmosu. Była to tzw. teoria panspermii. Jakiś czas temu w miejscowości Kerkala w Indiach spadł czerwony deszcz zawierający jakieś dziwnemikrorganizmy. Czyżby był to dowód na teorię panspermii? W średniowieczu wierzono, że meteoryty i komety przynoszą zarazy, bo po pojawieniu wielu z nich takowe wybuchały w krótkim czasie. Czyżby ludzie w średniowieczu nie byli tak ciemni jak myślimy? Co więcej stwierdzono, już że włókna żyjące w ludzkich tkankach są odporne na spalenie butanem. Chorzy na schorznie Morgellonów są na 2008 rok już we wszystkich stanach USA. Najwięcej w Kalifornii - 26% wszystkich przypadków, gdzie też jest najwięcej instytutów biotechnologii, nanotechnologii i producentów bronii biologicznej nowej generacji.

Broń biologiczna

Choroba MORGELLONS to wedle wiedzy na początek roku 2008 jakiś wirus prawdopodobnie zaraźliwy. To inwazja na ludzkich tkankach w postaci rurek, włókien, drucików. Wygląda to coś jak siatka z czujnikami i antenami. Badania prywatne jak na razie wykazały, że to malutkie wirusy jak maszyny posiadające własne baterie (nanotechnika). Prawdopodobnie posiada genetycznie zmienione i wymieszane DNA/RNA. Powinniśmy w razie zachorowania dbać o pH na poziomie 7.5, ponieważ wirus dobrze rozwija się w warunkach alkalicznego pH, wykorzystuje sole mineralne organizmu i bioelektryczną energię, co daje wyczerpanie psychiczne i fizyczne nosiciela. Objawy choroby tootwarte trudno gojące się rany, które nie tworzą strupów, rany nie tworzące infekcji. Występują również zaburzenia świadomości, zmiany osobowości, strach, depresja, skoki ciepłoty ciała, apatia, chroniczne zmęczenie. Wirus znajdowany jest w stawach, płynie ustrojowym, w otworach ciała, wygląda na to, że penetrują wszystkie układy organizmu. Wirus wytrzymuje temperaturę do 760 stopni C, czyli sterylizacja nic nie daje. Wirus żółtaczki ginie w 300 stopniach C, zatem może wygląda to na kolejną broń biologiczną, która uciekła z laboratorium, tyle, że choroba pojawiała się już wcześniej.

GMO - Skutki Modyfikowania Żywności

Jak twierdzi Barbara H. Peterson w "Global Research", z 27 marca 2008 roku istnieją dobrze uzasadnione podejrzenia, że choroba Morgellons jest spowodowana spożywaniem żywności genetycznie zmodyfikowanej, a także tego, że modyfikacji ulegają przypadkowe organizmy w pobliżu plantacji GMO. Bardzo wielu chorych żyje w pobliżu plantacji GMO (Genetycznie Modyfikowane Organizmy), także zdecydowana większość spożywała produkty GMO, przynajmniej w USA. Nasilenie występowania choroby Morgellons zbiega się z rządowym priorytetem dla genetycznie modyfikowanej żywności i zwiększeniem jej produkcji w USA. Wielu badaczy, także byli pracownicy koncernu Monsanto zarzucają badaniom nad GMO brak nadzoru oraz brak poważnych badań nad dalszą ewolucją organizmów zmodyfikowanych, co uniemożliwia przewidywanie ich skutków. Mówi się o możliwości modyfikowania owadów oraz drobnych pasożytów, które żerują na plantacjach roślinnych GMO, a wskutek tego ich dalszą nieprzewidywalną acz zmodyfikowaną aktywność na zwierzętach i ludziach, co może się przerodzić w epidemie nieznanych, zupełnie nowych chorób. Fakt, że nawet takie kleszcze od przenoszenia boreliozy czyli choroby z Lyme mogły ulec mutacji, a tym bardziej przenoszone przez nich zarazki i pasożyty, jednak brak jeszcze wystarczająco mocnych potwierdzeń naukowych, chociaż badania są już prowadzone. Faktem bezspornie już jednak dowiedzionym jest, że dzikie rośliny żyjące w pobliżu plantacji GMO ulegają modyfikacjom od pyłków roślin zmodyfikowanych, a to rodzi powazne obawy i spekulacje, bardziej niż sam fakt istnienia roślin zmodyfikowanych poprzez biotechnologie GMO.

Choroba Morgellonów - Morgellonka w skrócie

Choroba, syndrom Morgellonów (ang. Morgellons disease, Morgellons syndrome), w polskich mediach określana mianem "morgellonka" to tajemnicze schorzenie skórne charakteryzujące się szpecącymi ranami, obecnością na skórze i pod nią różnokolorowych włókien nieznanego pochodzenia oraz odnoszeniem przez pacjenta wrażenia pełzania robaków pod jego skórą. Liczne przypadki takiego stanu odnotowano u pacjentów w stanach Teksas, Floryda i Kalifornia w Stanach Zjednoczonych. Zdania naukowców na ten temat są podzielone. Część lekarzy uważa "chorobę Morgellonów" za objawurojonej parazytozy, ale takie zdanie jest coraz rzadsze. Jednak Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorób (CDC) - amerykańska agencja rządowa zajmująca się zapobieganiem, monitoringiem i zwalczaniem chorób - wobec dużej, epidemicznej liczby zgłaszanych przypadków, podjęła działania zmierzające do zbadania zjawiska i stwierdziła, że nie wiadomo jeszcze, czy jest to nowa jednostka chorobowa. Terminu "Morgellons disease" użył po raz pierwszy w 1674 angielski lekarz Sir Thomas Browne opisując podobne schorzenie. W 2002 Mary Leitao z Pensylwanii użyła tej nazwy dla określenia dolegliwości jakie spotkały jej dwuletniego syna. Włókna pobrane ze skóry pacjentów zostały przesłane do policyjnego laboratorium w Tulsa (Oklahoma) w celu ustalenia ich pochodzenia. Porównanie struktury włókien z danymi bazy FBI nie przyniosło odpowiedzi, stąd spekulacje o możliwym pozaziemskim pochodzeniu choroby lub nanotechnologii. W styczniu 2008 włókna zostały przekazane do dalszego badania w laboratoriach U.S. Armed Forces Institute of Pathology. Oficjalnie w 2004 roku zarejestrowanych zostało ponad 4000 osób, w których "morgellonkę" rozpoznano u co najmniej jednej osoby, ale w 2007 roku było to już 11 tysięcy ludzi. a ich liczba ciągle rośnie. Choroba Morgellonów charakteryzuje się rozwojem podskórnym i podtkankowym mikrowłókien o kolorze niebieskim, zielonym, czerwonym i czarnym. Włókna są fluorescencyjne co uwidacznia się pod światłem ultrafioletu. 

Choroba MORGELLONÓW jest PRAWDZIWA! Istnieją już formalnie wstępne kryteria diagnostyczne: Objawy: otwarte trudno gojące się rany, włókna: nici, sznureczki podskórne o wytrzymałości plastiku, mimowolne skórcze mięśni, chroniczne zmęczenie, niemożność do napinania mięśni, niski poziom hormonów, fibromyalgia, ból nerwów i mięśni, mięśniowe spazmy, opuchlizna mięśni, mentalna ociężałość, trudność w koncentracji, paraliż zmysłów, nudności, wysypka, uczucie drapania, uczucie swędzenia organizmu, uczucie gryzienia, uczucie pełzania pod lub na skórze, obecne nie gojące się rany. 

Notowane przypadki w Europie występują w Irlandii, Holandii, Danii, Włoszech, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Niemczech i Francji. O Polsce jeszcze nic nie słychać. Choroba występuje oprócz USA także w Kanadzie, Australii, Japonii, na Filipinach i Nowej Zelandii, Indonezjioraz w RPA.  

Zainteresowanych uzdrawianiem metodami ajurwedy zapraszamy na warsztaty:

http://ajurweda.blogspot.com/p/warsztaty.html

© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: ajurweda.blogspot.com