Chlamydia - choroba weneryczna kobiet i mężczyzn - chlamydioza

AH, TA PODSTĘPNA CHLAMYDIA

Chlamydia - weneryczna choroba kobiet i mężczyzn

Chlamydia to bezwzględna wewnątrzkomórkowa bakteria przenoszona drogą płciową - odpowiedzialna za choroby układu moczowo-płciowego, poronienia (u kobiet) i stany zapalne narządów płciowych. Chlamydie (Chlamydiae) są nieruchomymi bakteriami pasożytującymi wewnątrz komórek eukariotycznych. Przypominają niesamodzielne wirusy, ale też potrafią być jak samowystarczalne bakterie. Nie potrafią produkować własnej energii, toteż mogą się rozmnażać dopiero po przeniknięciu do komórek innych organizmów. Po przedostaniu się do organizmu bakterie chlamydii przyczepiają się do komórek osoby zarażonej, wnikając do nich i tam się mnożą, a następnie rozprzestrzeniają się drogą krwionośną. Chlamydie żyją w organizmach swoich żywicieli nie wywołując u nich żadnych dolegliwości, które to organizmy są swoistego rodzaju inkubatorami dla wylęgających się bakterii. Przenikają do komórek organizmu powodując ich pękanie na skutek namnażania się bakterii, wydzielają endotoksyny (lipopolisacharydu, który atakuje układ nerwowy), czego następstwem może być cała gama różnorodnych i bolesnych dolegliwości.

Objawy zakażenia towarzyszące chlamydiozom

• chroniczne zmęczenie
• ból stawów
• stan podobny do grypy
• szczególny rodzaj kaszlu (przy chlamydiozie płucnej)

Często nie występują poważniejsze objawy schorzenia, a zwykłe badania dają negatywne wyniki. Lekarze zwykle nie dowierzają skarżącym się pacjentom (i nie mają pojęcia o chlamydiozie płucnej) i uważają ich za zwykłych hipochondryków wmawiających sobie chorobę. Lekarze często wysyłają takich pacjentów do psychiatry. Lekarze z doświadczeniem też ulegają pomyłkom z powodu tego, że symptomy choroby są podobne do innych powszechnych chorób i bywają lekceważone i źle rozpoznawane, co prowadzi do komplikacji. Naukowcy pracują nad nowym testem dla mężczyzn na zasadzie testu ciążowego dzięki czemu zakażenie chlamydią będzie można wykryć w ciągu niecałej godziny.

Najbardziej znane chlamydie to:

Chlamydia trachomatis oraz Chlamydia pneumoniae obecnie zwana Chlamydophila pneumoniae oraz Chlamydia psittaci. Bakterie chlamydii mają kolisty kształt osiągając wielkość 0,2 - 1,5 µm i potrafiąc mimo malutkich rozmiarów z ludzkiego życia uczynić istne piekło w życiu ludzi i zwierząt. Zakażenie tymi bakteriami nazwane jest powszechnie chlamydiozą. Jak nieprzyjemne w skutkach i tragiczne zarazem jest to schorzenie może to potwierdzić 1/5 światowej populacji. Według najnowszych danych 80% osób we wszystkich kategoriach wiekowych nosi w sobie chlamydie. Należą one do najbardziej rozpowszechnionych w naturze mikroorganizmów i są zagadką dla całego mikroświata. "British Medical Journal" chlamydiozę nazywa bombą o opóźnionym zapłonie, która tyka w organizmie ludzkim i nie wiadomo kiedy wybuchnie!

Chlamydia na chwilę obecną uważana jest za jedną z głównych przyczyn problemów układu moczowo - płciowego. Bakteria ta może pojawić się u każdej osoby aktywnej seksualnie, niezależnie od wieku i tego czy jest to kobieta czy mężczyzna. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że Chlamydią Trachomatis zaraża się najczęściej podczas kontaktów seksualnych. Chlamydie potrafią zaatakować nawet embrion, maleńkie dziecko i młodzież w okresie dojrzewania. Naukowcy z Uniwersytetu Południowej Florydy udowodnili, że Chlamydia trachomatis może odegrać główną rolę w pojawieniu się pewnego rodzaju artretyzmu zwanego spondylo-artretyzm. Epidemiolodzy uważają, że obecnie mamy do czynienia z epidemią Chlamydii trachomatis, jednakże wiele przypadków zakażeń nie zostaje nadal zdiagnozowanych.

Chlamydia trachomatis to najczęściej spotykany drobnoustrój wywołujący stany zapalne kobiecych narządów płciowych, niepłodność oraz niektóre powikłania ciąży. Chlamydia trachomatis - jest najważniejszym epidemiologicznie i klinicznie gatunkiem rodzaju Chlamydia i należy do tych przenoszonych drogą płciową, którą się można zarazić także w czasie porodu i przez bezpośredni kontakt z osobą zarażoną. Można się zarazić chlamydią poprzez stosunek dopochwowy lub ananlny (dochodzi wtedy do zapalenia odbytnicy), seks oralny (dochodzi do zapalenia jamy ustnej) lub też poprzez kontakt z narządami płciowymi zarażonego partnera. Drobnoustroje dostają się do organizmu poprzez uszkodzoną skórę oraz błony śluzowe, ale można się nimi zarazić również na basenach i kąpieliskach, gdzie do zakażeń dochodzi bardzo często. Można też obserwować całe rodziny zakażone tą bakterią, zwłaszcza przy nawrotach choroby u jednej z osób, mimo jej przeleczenia. 

Zakażenie chlamydiami na świecie ciągle rośnie - Liczba nowych zakażeń w ciągu roku.

CHLAMYDIA TRACHOMATIS

Zakażenia Chlamydia trachomatis to źródło najczęstszego zakażenia wenerycznego (przenoszonego drogą płciową) i częsta przyczyna stanów zapalnych narządu rodnego, co w konsekwencji może prowadzić do bezpłodności lub powikłań ciąży u kobiet. Wiele osób, które mają tę chlamydię nie zdaje sobie z tego sprawy. Ta choroba najczęściej nie powoduje objawów, lub są one łagodne, tak, że wiele zarażonych osób nie uświadamia sobie sprawy z tego faktu zanim choroba doprowadzi do poważnych komplikacji. Chlamydia organów rozrodczych rzadko wywołuje jakiekolwiek objawy, ale mogą się pojawiać inne - niczym nie wiązane z narządami rodnymi jak na przykład zapalenie pęcherza moczowego. Często jednak występuje łagodny ból w podbrzuszu i zmieniona wydzielina z pochwy lub penisa. Brytyjski magazyn poświęcony zdrowiu "Sexual Health" latem 2010 roku opublikował, że bakterie chlamydia trachomatis wywołują zakażenia weneryczne, które dotyka 90 milionów ludzi na całym świecie, a to wychodzi, że co 77 człowiek jest zarażony, albo jest nosicielem chlamydi. Chlamydia zbiera swoje żniwo wśród młodych ludzi w wieku od 15 do 30 lat i występuje znacznie częściej niż rzeżączka, kiła i AIDS. Atakuje przeważnie drogi płciowe i moczowe wywołując zapalenie cewki moczowej, najądrzy, prostaty, szyjki macicy i stawów.Chlamydioza prowadzi do niepłodności u obu płci.

Chlamydia - penis

U mężczyzn chlamydia powoduje pieczenie cewki moczowej (penisa) przy oddawaniu moczu oraz wydostającą się z cewki moczowej śluzowatą wydzielinę może też wywołać stany zapalne cewki moczowej i najądrzy. Nieleczona chlamydia powoduje także zapalenie przewodów łączących pęcherz moczowy z końcówką penisa oraz jądra z penisem oraz zapalenie gruczołów krokowych. Może skutkować obrzękiem i tkliwością jąder, a nie leczone prowadzić do bezpłodności. U mniej więcej połowy mężczyzn z objawami zakażenia chlamydią następuje upośledzenie płodności oraz zapalenie cewki moczowej powodujące ból i trudności w oddawaniu moczu. Uczeni zaobserwowali, że przy zakażeniu chlamydią męskie komórki płciowe są mniej ruchliwe, a więc mniej zdolne do zapłodnienia. Mikroorganizmy wnikają do plemników i wykorzystują produkowaną przez nie energię i osłabiając je.

Chlamydia - szyjka macicy

U kobiet nie leczone zakażenie chlamydią może prowadzić do do wielu groźnych powikłań takich jak zapalenie narządów miednicy mniejszej, które może powodować uszkodzenie jajowodów i w konsekwencji niepłodność. Uszkodzenie jajowodów może także hamować przejście zapłodnionego jaja w kierunku macicy, co może spowodować jego implantację na przykład w jajowodzie i doprowadzić do rozwoju ciąży pozamacicznej, która może być niebezpieczna dla matki i skutkować utratą płodu. Nie leczone zakażenie chlamydią u kobiety ciężarnej niesie także ryzyko zakażenia dziecka podczas porodu i rozwoju groźnego dla życia zapalenia płuc lub infekcji oczu. Może doprowadzić do bólu miednicy, krwawienia i bólu podczas stosunku, śluzowo-ropne upławy, a czasem także do krwawień międzymiesiączkowych oraz nawracających stanów zapalenia narządów rodnych. Może także rozszerzyć macicę powodując stan zapalny miednicy, który jest główną przyczyną bezpłodności, ciąży pozamacicznej, uszkodzenia płodu oraz poronień. Ze względu na to, iż u kobiet chlamydia najczęściej umiejscawia się w nabłonku gruczołowym kanału szyjki macicy, przy dłuższym utrzymywaniu się infekcji może dojść do powstania nadżerki szyjki macicy oraz raka narządu rodnego. Mogą pojawić się też na szyjce macicy punktowe wybroczyny z niewielkimi ropniakami (co widoczne jest podczas badania ginekologicznego) oraz może dojść do zrostów jajowodów. Bakterie chlamydii utrudniają zapłodnienie in vitro, zakłócając proces zagnieżdżania się zarodka. - Istnieje również ryzyko przeniesienia zakażenia od dawcy nasienia podczas sztucznego zapłodnienia, ponieważ chlamydie przeżywają proces zamrożenia w bankach spermy - podkreśla doc. Zdrodowska-Stefanow. Badania przeprowadzone niedawno w Szwecji wykazały, że mężczyźni zainfekowani tymi mikrobami mają o jedną trzecią mniej szans, aby zostać ojcami. Prawdopodobnie jest to skutek zapalenia najądrza - miejsca, w którym dojrzewają plemniki wyprodukowane w jądrach.

Chlamydia - szyjka macicy - rak

Z czasem uczucie dyskomfortu spowodowanego zakażeniem zarówno u kobiet i mężczyzn może ustąpić, ale infekcja nadal może być zaraźliwa dla partnerów seksualnych i osób bliskich. Podejrzenie zakażenia chlamydiowego występuje również w przypadku kobiet z ropną wydzieliną z szyjki macicy oraz ze skłonnościami do krwawień z szyjki. Bardzo często drobnoustroje te są także przyczyną zapalenia gruczołu Bartholina oraz błony śluzowej macicy (endometrium). W wielu przypadkach pewne objawy kliniczne wywołane chlamydią trachmatis w znacznym stopniu przypominają zakażenie dwoinką rzeżączki. Najczęściej jednak zakażenie przebiega bezobjawowo i dlatego prawidłowe rozpoznanie choroby jest bardzo trudne i w związku z tym, rzadko stawiana jest trafna diagnoza. W niektórych przypadkach chlamydia może także powodować zapalenie gardzieli, rzadką chorobę oczu i stawów, zwaną zespołem Reitera (zespół Reitera łączy w sobie zapalenie cewki moczowej, stawów oraz spojówek). Niekiedy objawy chorobowe w swoim przebiegu łudząco przypominają reumatoidalne zapalenie stawów i są z nim mylone, zwłaszcza na początku choroby.

Zapalenie oka z powodu chlamydii

Pomimo, że zakażenie chlamydia trachomatis uznawane jest za chorobę przenoszoną drogą płciową, to nie oznacza, że tylko tam bakterie te mogą się rozwijać. Objawy chorobowe i zakażenie może wystąpić także w innych narządach, gdzie bakterie się szybko rozprzestrzeniają. Mogą tam tam przebywać przez wiele lat i dawać odległe objawy, które bardzo często zostają zignorowane. Najczęściej występującym objawem u kobiet jest nasilona wydzielina z pochwy, która zwykle pojawia się 7-14 dni po kontakcie z bakterią Chlamydia. Inne objawy to: ból podczas oddawania moczu, krwawienie z pochwy i krwawienie po stosunku. Zarażeni mężczyźni odczuwają pieczenie w trakcie oddawania moczu. Chlamydia rozprzestrzenia się w wilgotnym środowisku. W przypadkowego kontaktu z okiem chlamydia trachomatis może wywołać zapalenie spojówek.

Przenoszenie chlamydia trachomatis:

• przez niezabezpieczone stosunki płciowe
• dotyk
• zanieczyszczone przedmioty (bielizna)
• na basenie i w saunie

Objawy

• małe uszkodzenie (pęcherz, narośl) na zewnętrznych częściach genitaliów
• świąd i pieczenie
• ból podczas stosunku seksualnego
• wydzielina o nieprzyjemnym zapachu
• ból w podbrzuszu
• podrażniony moczowód

Leczenie

Chlamydię można zidentyfikować już w tydzień po zakażeniu robiąc wymaz z szyjki macicy, cewki moczowej lub badanie DNA. Zakażenie chlamydią leczy się antybiotykami, a także tak zwaną enzymoterapią, która działa przeciwzapalnie i wspomaga skuteczność antybiotyków.

Profilaktyka

• unikać przygodnych partnerów seksualnych
• niezabezpieczonych stosunków płciowych (bez prezerwatywy) - 60% zakażeń pochodzi z nieprzestrzegania tego zalecenia!
• utrzymywać higienę intymną (używać własnego ręcznika i bielizny)

Przy podejrzeniu zakażenia najlepiej udać się jak najszybciej do lekarza ginekologa w przypadku kobiet, a w przypadku mężczyzn do urologa lub wenerologa. 

CHLAMYDOPHILA PNEUMONIAE

Chlamydophila pneumoniae (dawniej Chlamydia pneumoniae) to bakteria przenoszona drogą kropelkową, powodująca m.in. zapalenia płuc u noworodków. Bakteria ta wywołuje najpowszechniejsze zakażenie chlamydiami. Pierwsze szczepy tych mikroorganizmów udało się wyizolować fińskim naukowcom dopiero w 1985 roku. Chlamydia pneumoniae wywołuje zapalenie płuc, infekcje dróg oddechowych (bronchit), katar, astmę i różnego rodzaju zapalenia. Bakteria ta jest też odpowiedzialna za zapalenie mięśnia sercowego i zapalenie wsierdzia, wpływa na rozwój miażdżycy, powstawanie niebezpiecznych dla życia zakrzepów krwi, pogorszenie stanu zdrowia i symptomów choroby chorych na Alzheimera oraz stwardnienie rozsiane.U dzieci powyżej 5 roku życia zdarza się to bardzo rzadko. Poważnym następstwem tej infekcji jest uszkodzenie nabłonka rzęskowego w oskrzelach i alergiczne przestrojenie organizmu sprzyjające rozwojowi dychawicy oskrzelowej, nawracających katarów nosa, przewlekłego zapalenia gardzieli i zapalenia zatok. Dodatkowe objawy to bóle stawów i nierzadko zapalenie stawów. Może uszkadzać śródbłonek naczyń i tworzy się blaszka miażdżycowa. Chlamydia pneumoniae może też powodować astmę oskrzelową i choroby nowotworowe. Aby rozpoznać chlamydia pneumoniae należy zrobić badanie laboratoryjne plwocin, wymazu z gardła, popłuczyn oskrzelowych. W przypadku wykrycia infekcji podaje się antybiotyki działające wewnątrzkomórkowo takie jak na przykład Tetracyklina i Azytromycyna.

Przenoszenie

• przez kichanie, kaszel etc

Objawy

• drapanie w gardle
• kichanie
• uporczywy i drażniący kaszel
• dreszcze i potliwość
• bóle głowy
• osłabienie i większe zmęczenie
• potliwość
• nacisk i ból w klatce piersiowej (w okolicach oskrzeli i płuc)

Leczenie

Stosuje się antybiotyki i leczenie szpitalne. W przypadku gdy kuracja nie zostanie rozpoczęta na czas, albo będzie zbyt mało radykalna, niewłaściwa to symptomy choroby mogą wywołać ogólne wyczerpanie organizmu i ogromny ból głowy, a infekcja może uszkodzić wszystkie mięśnie i narządy wewnętrzne.

Profilaktyka

• przestrzeganie zasad higieny (mycie rąk i ciała)
• unikanie kontaktów z innymi osobami w okresie infekcji

CHLAMYDIA PSITTACI

Chlamydia psittaci (tak zwana choroba papug - papuzica) wywołuje zakażenia u zwierząt, a infekcje u ludzi spowodowane są przez kontakt z zakażonymi ptakami - szczególnie papugami, a rzadziej z drobiem gołębiami i kanarkami. Bakteria wywołuje zapalenia płuc z gorączką i kaszlem, którym to objawom towarzyszy zapalenie krtani i gardła. Chlamydia psittaci ma wiele szczepów, które infekująptaki i ssaki. Jedną z ich odmian jest ornitoza - ostra, gorączkowa choroba, która nie leczona może doprowadzić do śmierci. Największymi roznosicielami ornitozy są gołębie (zwłaszcza w miastach). 

Przenoszenie

• przez kontakt z zainfekowanymi odchodami i pierzem
• przez wdychanie spor

Objawy

Wedle najnowszych danych choroba przebiega w dwóch formach. 

W przypadku chorób o charakterze zapalenia płuc symptomami są:

• gorączka i potliwość
• silne bóle gardła i mięśni
• światłowstręt
• brak apetytu
• osłabienie
• wymioty
• pogorszenie samopoczucia
• kaszel - początkowo suchy i męczący, a następnie z wydzieliną ropno-śluzową i krwią

Forma niezwiązana z zapaleniem płuc charakteryzuje się:

• gorączką i dreszczami
• dokuczliwymi bólami głowy
• różowymi plamami na skórze
• uszkodzeniem innych organów
• Choroba ta może mieć przebieg podobny do zapalenia mózgu, a w innych wypadkach do zapalenia wsierdzia i mięśnia sercowego.

Leczenie

W tej odmianie chlamydiozy nie są skuteczne sulfonamidy. Polecane jest leczenie tetracykliną.

Profilaktyka

• ograniczenie importu papug i innych egzotycznych ptaków
• profilaktyczne leczenie ptactwa przez podawanie antybiotyków
• Chlamydia psittaci jest najsłabiej zbadana z pośród innych chlamydioz. Wpływa niekorzystnie na układ nerwowy i potęguje uczucie bólu.

SKUTKI DZIAŁANIA CHLAMYDII

Chlamydie mogą powodować bóle i zapalenia stawów, zmiany w układzie nerwowym, spadek odporności, różnego rodzaju schorzenia naczyń jak również astmę czy skłonności alergiczne. Rozprzestrzenienie się zakażenia może również być przyczyną zapalenia okołowątrobowego objawiającego się bólami brzucha, które najczęściej są kojarzone z zapaleniem pęcherzyka żółciowego lub trzustki. Obecnie coraz częściej zakażenia chlamydiami są rozpoznawane u kobiet podczas poszukiwania przyczyny niemożności zajścia w ciążę lub jej donoszenia. Chlamydia trachomatis poprzez przemieszczanie się zakażenia, może być powodem stanów zapalnych szyjki macicy, oraz górnego odcinka wewnętrznych narządów płciowych (jajowodów i jajników). Częste irygacje pochwy po stosunku, częste stany zapalne pochwy sprzyjają przenoszeniu się zakażenia z dolnych do górnych odcinków narządu rodnego. Uszkodzenia błony śluzowej jajowodów wywołane chlamydiami, nawracające i przewlekłe stany zapalne narządów rodnych mogą powodować liczne zrosty, ropnie lub też inne nieprawidłowości, zwiększając ryzyko niepłodności oraz ciąży pozamacicznej, a także mniejsza się szansa powodzenia zapłodnień in vitro.

Zakażenia chlamydią u kobiet w ciąży są szczególnie niebezpieczne, gdyż częściej zdarzają się takie powikłania ciąży jak poród przedwczesny, przedwczesne pęknięcia pęcherza płodowego czy też hypotrofia płodu. Chlamydioza u kobiet ciężarnych jest groźna również ze względu na możliwość przeniesienia zakażenia na noworodka gdyż w 80 % istnieje ryzyko zarażenia noworodka przede wszystkim w przypadku zakażeń kanału szyjki macicy i porodzie drogą pochwową. Znane są też przypadki zakażeń chlamydią u noworodków urodzonych metodą cięcia cesarskiego poprzez kontakt z wodami płodowymi. Zakażone chlamydiozą noworodki najczęściej mają objawy zapalenia gałki ocznej, spojówek lub zapalenia płuc oraz rodzą się z niską wagą ciała. W okresie poporodowym u zakażonych kobiet częściej występują powikłania takie jak zapalenie błony śluzowej macicy. Nieleczone zakażenie chlamydią może mieć bardzo groźne następstwa, których skutkiem jest rak.

CHLAMYDIA PRZYCZYNĄ REUMATYZMU!

Chlamydie, którymi można się zarazić podczas przygodnego kontaktu seksualnego, przenikają do stawów i mogą być przyczyną reumatyzmu! - Nasze badania wykazały, że w Polsce aż 42 proc. osób chorych na spondyloartropatię, czyli zapalenie stawów kończyn i kręgosłupa, ma przeciwciała świadczące o przebyciu infekcji bakteriami Chlamydia trachomatis - mówi dr Brygida Kwiatkowska z Instytutu Reumatologii w Warszawie. U wielu chorych bakteria powoduje tzw. reaktywne zapalenie stawów (nazywane dawniej zespołem Reitera). Jest to najczęstsza choroba reumatyczna atakująca młodych mężczyzn. 

Chlamydie - po przedostaniu się do organizmu przez narządy płciowe - docierają wraz z krwią do stawów w nogach i kręgosłupie. Wywołują bolesny stan zapalny, który może być przyczyną nawet trwałej niesprawności. - Reaktywne zapalenie stawów wywołane tą bakterią można leczyć antybiotykami, ale trwa to 3-6 miesięcy, a więc znacznie dłużej niż przy zwykłej infekcji chlamydiami - zaznacza dr Kwiatkowska. Aby nie doszło do ponownego zakażenia, jednocześnie musi się leczyć partner seksualny chorego. Częstym powikłaniem infekcji chlamydiami jest również zapalenie spojówek, które może wystąpić zarówno u dorosłych, jak i u noworodków, których matki są zarażone. Dla dzieci choroba jest bardzo groźna - może doprowadzić nawet do utraty wzroku. Co drugi zainfekowany noworodek cierpi też na chlamydiowe zapalenie płuc, które jest trudne do wykrycia, bo nie towarzyszy mu gorączka.

JAK ZAPOBIEGAĆ CHLAMYDIOZIE - PROFILAKTYKA

Ze względu na coraz wcześniejszy wiek rozpoczęcia życia seksualnego najbardziej narażone na infekcję chlamydią są osoby - młode mające nie w pełni wykształcony system odpornościowy - prowadzące aktywne życie seksualne i często zmieniające partnera. Nie używanie prezerwatyw oraz stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych sprzyja także zakażeniom. Aby nie zarazić się podstępną chlamydią dobrze jest jak najrzadziej zmieniać partnera, (ideał - życie w stałym związku :-)) oraz używanie prezerwatyw.

Chlamydia - wagina - ostatnie stadium

W przypadku nawet najmniejszego podejrzenia zakażenia chlamydią dobrze jest jak najszybciej wykonać odpowiednie testy na obecność drobnoustroju. Ma to istotne znaczenie nie tylko ze względu na to, iż osoby nieświadome zakażenia przyczyniają się do przenoszenia go na swoich partnerów seksualnych, a w przypadku kobiet ciężarnych zakażenie jest przenoszone na dzieci! Przebycie zakażenia chlamydią - nie powoduje uodpornienia się na tę podstępną chorobę! W obecnych czasach rozpoznawanie chlamydii znacznie wzrosło niemniej jednak choroba ta występuje o wiele częściej aniżeli jest diagnozowana. Dzieje się tak dlatego, że bakterie chlamydii mogą przebywać w organizmie przez wiele lat w stanie uśpienia i nie dawać żadnych objawów chorobowych, a nawet jak się pojawią jakieś objawy, to bywają błędnie zdiagnozowane gdyż podobne są do objawów wielu innych chorób. Najłatwiej pomylić objawy chlamydii z objawami ze strony układu moczowego na przykład częste oddawanie moczu, pieczenie i ból podczas oddawania moczu oraz ból narządów moczowych. Rozpoznanie infekcji jest bardzo trudne i wymaga bardzo specjalistycznych i kosztownych badań. Obecnie, niewiele jest laboratoriów wykonujących badania na obecność chlamydii. Pełna diagnostyka zakażenia chlamydia trachomatis, najczęściej polega na oznaczeniu poziomu immunoglobulin IgM i IgG we krwi, jak również stwierdzeniu obecności drobnoustrojów w wymazie, pobranym z miejsca podejrzanego o ich bytowanie. Najczęściej wymaz pobiera się specjalną szczoteczką na pożywkę transportową, ze zmian na sromie z szyjki macicy lub ujścia cewki moczowej.

GDZIE MOŻNA SIĘ ZARAZIĆ...

Chlamydią można zarazić się podczas niezabezpieczonych stosunków płciowych, używając tej samej toalety co osoba zarażona korzystając z basenu czy sauny, ponieważ drobnoustroje potrafią wnikać przez błony śluzowe. Może także dojść do zakażenia przez dotyk lub zanieczyszczone przedmioty lub bieliznę. Szczególnie wtedy jesteśmy narażeni na zakażenie - jak mamy na ciele jakąś rankę czy skaleczenie. Chlamydia może też zostać przekazana z matki na dziecko podczas porodu. Choć nie widać od razu jej ewidentnych objawów, infekcja zwykle rozwija się dwa tygodnie po porodzie i może prowadzić do powikłań takich jak zapalenie płuc. Najczęściej osoby zakażone chlamydią zwykle nie odczuwają żadnych objawów i mogą nieświadomie zarażać swojego partnera. Chlamydia bardzo lubi rozprzestrzeniać się w wilgotnym środowisku. Zakażenie chlamydią jest około dziesięć razy częstsze niż rzeżączką! Jest też trzecim po nowotworach i AIDS najpoważniejszym problemem światowej służby zdrowia.

ROZPOZNAWANIE CHLAMYDIOZY

W rozpoznaniu choroby chlamydiozy pomaga wykonanie specjalistycznych testów mikrobiologicznych. Diagnostyka zakażeń bakteriami z rodzaju Chlamydia opiera się na badaniach serologicznych, hodowli na liniach komórkowych oraz wykrywaniu RNA chlamydii w wymazach z nosa, gardła, cewki moczowej, popłuczynach oskrzelowo-pęcherzykowych lub w bioptatach błony śluzowej dróg oddechowych. Trudności techniczne oraz znaczne koszty powyższych badań sprawiają, że diagnostyka zakażeń chlamydiowych nadal nie jest przeprowadzana rutynowo. Badania na występowanie chlamydii są bardzo drogie i czasochłonne, dlatego też z tej przyczyny odkłada się je do czasu, gdy nie poskutkuje standardowe leczenie. Obecność choroby można stwierdzić w laboratoriach diagnostyki molekularnej robiąc badanie testem immunofluorescencyjnym, lub enzymatycznym i pobierając wymaz z kanału szyjki macicy u kobiet lub wymaz z cewki moczowej u mężczyzn (czas wykonania 2 do 7 dni). Test Elisa polegający na określeniu poziomu specyficznych immunoglobulin we krwi. (we wczesnej fazie infekcji IgM, w późniejszej IgG) - jeśli wysoko dodatni - pacjent zainfekowany.

Badanie laboratoryjne plwocin, wymazu z gardła, popłuczyn oskrzelowych. Test Elisa polegający na określeniu poziomu specyficznych immunoglobulin we krwi, we wczesnej fazie infekcji wykrycie przeciwciał klasy IgM świadczy o rozwijającej się infekcji, wykrycie przeciwciał w klasie IgG świadczy o dłużej trwającej infekcji lub o infekcji przebytej w przeszłości. Potwierdzenie zakażenia chlamydią dają tylko badania hodowlane (hodowla tylko wewnątrzkomórkowa).

Chlamydie wykrywane są:

• w hodowli komórkowej – czułość wynosi około 80%, Czasami uzyskuje się fałszywie ujemne wyniki badania, co jest spowodowane obumarciem komórek w czasie transportu. Wymaga niskiej temperatury transportu.
• metodami immunofluorescencji bezpośredniej (DFA) – czułość wynosi około 80%. Materiał utrwalony na szkiełku podstawowym ogląda się pod mikroskopem.
• metodą immunoenzymatyczną (EIA) – czułość wynosi około 90%. Do badania wykorzystuje się specjalny aparat zwany spektrofotometrem
• na podstawie testów enzymatycznych – charakteryzują się niską czułością jednak mogą być wykonywane bezpośrednio w gabinecie lekarskim za pomocą testów płytkowych
• metodami opartymi na wykrywaniu DNA (PCR, LCR) – czułość wynosi do 98%, wykonywane z wymazu z szyjki macicy lub przedsionka pochwy albo próbki moczu.

W ostatnich latach opracowano nowe testy, które pozwalają kobietom przeprowadzić badanie w domu, przy użyciu próbki moczu. Kobieta wkłada specjalny gazik do pochwy, a następnie wkłada go do pojemnika i wysyła do badania do laboratorium. Pozwala to uniknąć krępujących, intymnych badań. W przypadku mężczyzn badania pod kątem chlamydii wiązały się kiedyś z wkładaniem gazika do otworu cewki moczowej na końcu penisa. Teraz jednak powszechnie stosuje się badanie moczu. Jest ono wprawdzie nieco mniej niezawodne, ale znacznie łatwiejsze do przeprowadzenia i mniej bolesne. Badania pod kątem chorób przenoszonych drogą płciową zwykle wykonywane są w klinikach zajmujących się leczeniem takich chorób (klinikach chorób moczowo-płciowych). Z usług takich klinik mogą korzystać osoby w dowolnym wieku, nawet poniżej 16. roku życia (wieku, w którym można legalnie uprawiać współżycie płciowe), a wszystkie wyniki są traktowane jako poufne. Liczba rozpoznawanych zakażeń Chlamydia trachomatis z roku na rok znacznie wzrasta. Jest to wynik nie tyle rozprzestrzeniania się choroby, ale również coraz nowocześniejszych metod wykrywalności drobnoustroju, jak również lepszego dostępu do testów diagnostycznych.

LECZENIE Z CHLAMYDII

W leczeniu z chlamydii stosuje się antybiotyki oraz substancje antymikrobowe. Osoby zakażone Chlamydią powinny stosować antybiotyki przepisane przez lekarza ściśle według jego wskazań, nawet po ustąpieniu odczuwanych objawów. Złagodzenie objawów uzyskuje się zwykle po 2-3 dniach stosowania leczenia, jednakże terapia powinna trwać powyżej 2 tygodni, co ogranicza możliwość nawrotu choroby. Leczenie wszystkich zakażeń chlamydialnych polega przede wszystkim na podawaniu antybiotyków. Najczęściej w terapii stosuje się erytromycynę, tetracyklinę lubazytromycynę. Skuteczne leczenie chlamydiozy polega na równoczesnej antybiotykoterapii partnerów seksualnych, ale leczenie może komplikować fakt, że chlamydie mogą się uodpornić na antybiotyki i sulfonamidy.

Naukowcy badający chlamydie stwierdzili, że ochronę bakteriom mogą stanowić te komórki w których one pasożytują. Jeżeli jedna osoba jest zakażona chlamydią, musimy leczyć całą rodzinę, gdyż w innym wypadku dochodzi do ponownego zakażenia i wówczas leczenie nie daje żadnych rezultatów. Po zakończeniu antybiotykoterapii wskazane jest ponowne wykonanie badań w celu potwierdzenia całkowitego wyleczenia. Naukowcy i lekarze specjaliści ostrzegają, że leczenie zwykłymi antybiotykami ostrego stadium chlamydiozy może doprowadzić jedynie do stłumienia pierwotnych objawów, a choroba ukrywa się i przechodzi w znacznie bardziej skomplikowane chroniczne schorzenie. Zakażona osoba jest wtedy wielkim zagrożeniem dla swojego otoczenia.

UWAGA!!!

Chlamydie są odpowiedzialne za występowanie wielu innych groźnych chorób: astmy, raka, stwardnienia rozsianego, dolegliwości stawowych, choroby Alzheimera, Parkinsona, cukrzycy,chorób układu naczyniowego, płucnego, wzrokowego i nerwowego. Przy każdym ataku choroby bakterie chlamydii atakują inne komórki ciała, w których chcą się osiedlić i pasożytować. Ze względu na błędne zdiagnozowanie choroby i źle przeprowadzane leczenie wiele zachorowań kończy się zgonem. Chorzy na chlamydiozę doświadczają tak wielkiego cierpienia, że wielu z nich decyduje się popełnić samobójstwo.

Liczba rozpoznawanych zakażeń Chlamydia trachomatis z roku na rok znacznie wzrasta. Jest to wynik nie tyle rozprzestrzeniania się choroby, ale również coraz nowocześniejszych metod wykrywalności drobnoustroju, jak również lepszego dostępu do testów diagnostycznych. Jenakże trzeba być bardzo ostrożnym. W Wielkiej Brytanii liczba nowych przypadków zarażenia się chlamydią stale wzrasta od połowy lat 90. Chlamydia jest obecnie najczęściej diagnozowaną chorobą przenoszoną drogą płciową. W latach 2004−2005 liczba zdiagnozowanych przypadków chlamydii wzrosła o 5%. Aktywne płciowo kobiety poniżej 25.roku życia mają 10% szans zachorowania na chlamydię, zaś największym ryzykiem zachorowania objęci są mężczyźni między 20 a 30 rokiem życia. Ponieważ chlamydia nie daje czasem żadnych objawów (zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet), często rozwija się niezdiagnozowana, chyba że prowadzi do powikłań. W razie zdiagnozowania infekcja ta jest jednak uleczalna, choć leczenie bywa w niektórych przypadkach długotrwałe.

Według najnowszych badań przeprowadzonych na osobach w różnych kategoriach wiekowych aż 80% osób nosi w sobie chlamydie. To największa zagadka mikroświata najbardziej rozpowszechniona w naturze. "British Medical Journal" - czasopismo o bardzo dobrej renomie nazwało chlamydię bombą zegarową o opóźnionym zapłonie, która tyka w organizmie człowieka i nie wiadomo kiedy wybuchnie.

Wykaz przedstawicieli z rodziny chlamydiae i opis dolegliwości

Rodzaj Chlamydia trachomatis

• jaglica (ciężka choroba infekcyjna podobna do zapalenia spojówek)
• atakuje narządy płciowe i moczowe

Chlamydia suis

• zapalenie spojówek
• zapalenie jelita
• zapalenie płuc u prosiąt

Chlamydia muridarum

• zapalenie płuc u myszy

Rodzaj Chlamydophila

Chlamydophila abortus

• poronienia u owiec, kóz i bydła

Chlamydophila (Chlamydia) pneumoniae

• choroby górnych dróg oddechowych - u ludzi

Chlamydophila (Chlamydia) psittaci

• choroby ptaków i ssaków

Chlamydophila caviae

• zapalenie spojówek u świnek morskich

Chlamydophila felis

• zapalenia spojówek
• zapalenie błony śluzowej nosa
• dolegliwości oddechowe u kotów

Chlamydophila pecorum

• występuje u zwierząt

LECZENIE

Faktem jednak jest to, że chlamydie podobnie jak i inne bakterie mogą się uodparniać na antybiotyki i sulfonamidy. Naukowcy w ostatnich czasach stwierdzili, że komórki w których pasożytują te mikroby stanowią też dla nich ochronę!!!

BADANIA

Badania na występowanie chlamydii są drogie i czasochłonne, z tej to przyczyny odkłada się je aż do czasu, gdy leczenie standardowe nie przynosi rezultatu. Lekarze ostrzegają, że leczenie ostrego stadium choroby zwykłymi antybiotykami może doprowadzić do stłumienia pierwotnych objawów choroby, a choroba może się ukryć przechodząc w bardziej jeszcze skomplikowane chroniczne schorzenie. Osoba chora może być więc bardzo niebezpieczna dla otoczenia. Obecność różnego rodzaju gatunków i szczepów chlamydii powoduje, że leczenie jest skomplikowane jeżeli nie rozpozna się choroby. Na nasze szczęście dla człowieka patogenne są trzy gatunki chlamydii: chlamydia trachomatis, chlamydia pneumoniae i chlamydia psittaci.

Wszystkich zainteresowanych leczeniem naturalnym metodami Ajurwedy 

Zapraszamy na warsztaty:

http://ajurweda.blogspot.com/p/warsztaty.html

© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: ajurweda.blogspot.com