Zioła Andrzeja Sołtysińskiego

A może trochę o ziołach? 

- na okres przeziębień, podwyższonej temperatury...

Pokrzywa

Roślina występująca w całej Polsce. Na liściach i łodygach znajdują się włoski zawierające kwas mrówkowy. Na świecie znanych jest ok. 80 gatunków pokrzyw, z tego 8 rośnie w Europie a tylko 3 w Polsce. Do celów leczniczych zbiera się od maja do września liście i suszy w warunkach naturalnych w cieniu i przewiewie. Również korzeń pokrzywy jest surowcem leczniczym i ma bardzo podobne działanie jak liść pokrzywy.

Znana już w starożytności i opisana w dziełach Hipokratesa, Pliniusza. Już w tamtych czasach używano pokrzyw do tamowania krwawienia a także jako warzywo. W Polsce przetrwała najczęściej jako pokarm dla kurczaków i jako dodatek do paszy dla zwierząt. A szkoda - bo to, co zdrowe i potrzebne dla człowieka, podaje się zwierzętom. Od XII wieku wykorzystywano pokrzywę na skalę masową. Już Słowianie pozyskiwali włókna - z których wytwarzano maty i zgrzebne tkaniny do produkcji odzieży. W domowych warunkach napary z pokrzywy, można stosować przy zaburzeniach przemiany materii, głównie przy braku mikroelementów, przy anemii, a także w nieżytach dróg oddechowych. Sok z pokrzywy jest pomocny w początkowym stadium cukrzycy oraz w celu zwiększenia liczby czerwonych ciałek krwi. Kurację prowadzimy przez 2 tygodnie pijąc po 1-2 łyżek soku dziennie + wit. B1 

Napar z liści pokrzywy jako środek moczopędny, wzmacniający pracę trzustki:

Łyżkę suszonych liści zalać szklanką wrzątku i parzyć pod przykryciem 10 minut. Odcedzić, pić 2-3 x dziennie po szklance pomiędzy posiłkami. 

Płyn do płukania włosów

100g liści pokrzywy gotować w ½ litra wody przez 30 minut. Tak przygotowany wywar zakwaszamy lekko octem i płuczemy włosy. 

Miód "pokrzywowy" 

Wzmacniający siły obronne organizmu, zalecany dla kobiet jako profilaktyczny w zagrożeniu nowotworem sutka.

W młynku elektrycznym sproszkować 2 łyżki pokrzywy i 2 łyżki liści orzecha włoskiego. Rozgrzać (w kąpieli wodnej maks. 36 stC) 500g miodu do uzyskania stanu półpłynnego i dodać 4 łyżki sproszkowanych ziół. Wyłączyć, miód starannie wymieszać z ziołami i pozostawić w kąpieli wodnej do całkowitego ostygnięcia. Spożywać po posiłku, 2-3x dziennie po 1 - 1½ łyżeczki. 

Kora wierzby

Symbol budzącego się życia. Tradycyjne palmy wierzbowe - „bazie” są do dziś święcone w Niedzielę Palmową. Z tym drzewem związane są również baśnie i legendy. Podobno w jej dziuplach i wypróchniałych pniach zamieszkiwały czarownice i złe duchy. Próchno wierzbowe świeci w ciemności, być może, dlatego z tym drzewem związanym jest tyle legend i baśni. Znane jest również pszczelarzom, którzy używają go do okadzania uli. (Sam też takiego próchna używam). Ale to kora wierzby znana była jako lek, który zastępował sławną chininę. Najczęściej jest używana w czasie grypy połączonej z biegunkami jako środek napotny i przeciwgorączkowy. Dodawana do mieszanek ziołowych przeciwreumatycznych, przeciwgorączkowych, moczopędnych i rozkurczowych.

Mieszanka ziołowa stosowana w przeziębieniach 

Po 50g kory wierzby i goryczki, po 25g drapacza lekarskiego, korzenia mniszka, tysiącznika. 

1 1/2 łyżki mieszanki ziołowej wsypać do termosu, zalać 2 szklankami wrzątku zamknąć termos i odstawić na godzinę. Pić po ½ -2/3 szklanki naparu, 2-3 razy dziennie pomiędzy posiłkami. (zamiast reklamowanej "kanapki" pomiędzy posiłkami)

Dziurawiec

Ziele świętojańskie, ziele św. Jana. Jedna z bardziej znanych i popularnych roślin. Dziurawiec znaleziono w trakcie wykopalisk w Biskupinie. Świadczy to, że już wtedy znano dobroczynne działanie dziurawca. W starożytności uważano, że ziele dziurawca chroni ludzi przed czarami a sery przed robactwem. Poprzez średniowiecze do późniejszych czasów wiązano z nim wiele przesądów i tak: zawieszony w oknie chronił przed uderzeniami piorunów a sok używany do przepędzania złych duchów. W okresie kwitnienia w dzień św. Jana, wito wianki i wróżono z ilości soku wyciśniętego ze świeżego ziela. Sądzono również, że dziurki w liściach zostały zrobione przez diabła z wściekłości, że ziela tego używano do wypędzania „złych mocy” z ciała chorego. Do niedawna uważano, że picie nalewki z dziurawca z mlekiem leczy choroby nowotworowe. Na pewno jest pomocna, ale jako dodatek do leczenia podstawowego i po uzgodnieniu z lekarzem prowadzącym. Chorzy muszą wiedzieć, czy zawarta w dziurawcu hyperycyna, nie będzie przeszkodą w leczeniu nowotworu. 

Wiele było przesądów związanych z dziurawcem, ale do dnia dzisiejszego przetrwały receptury, w których dziurawiec znajduje poczesne miejsce. I jest to uzasadnione. Z uwagi na substancje, jakie zawiera, jest pomocny w leczeniu schorzeń przewodu pokarmowego, dolegliwości wątroby, nerwicach. W ziołolecznictwie najczęściej używany przy zaburzeniach trawiennych i niedomaganiach wątroby. Używa się odwarów, naparów i nalewek.

Odwar

1 łyżka ziela, szklanka zimnej wody, gotujemy ok. 3 minut, a następnie parzy pod przykryciem ok. 10 minut. Odwar należy przecedzić i pijemy po pół szklanki 3x dziennie przed jedzeniem.

Napar

1 łyżka dziurawca, 1 łyżeczka mięty, 1 łyżeczka rumianku. Taką mieszankę należy zalać 2 szklankami wrzątku i parzyć pod przykryciem ok. 20 minut. Po przecedzeniu pijemy 3x dziennie po pół szklanki przed posiłkiem.

Nalewka dziurawcowa

100g suszonego dziurawca, ½ l alkoholu 70%, Odstawiamy na ok. 7 dni, a następnie zlewamy do innego naczynia. Taką nalewkę używamy odmierzając 30 do 60 kropli na ¼ szklanki wody.

Napar prof. Muszyńskiego 

Przy złej przemianie materii prof. Muszyński, zaleca napar z mieszanki: 1 łyżka dziurawca, 2 łyżki ziela poziomki, 1 łyżka liści maliny, 1 łyżka liści mięty. Zalewamy 3 szklankami wrzątku i pod przykryciem odstawiamy na ok. 15-20 minut do parzenia.

Olej dziurawcowy (das Grosebuch der heilPflanzen )

-Do butelki z białego szkła (lub słoika) wkładamy do ¾ pojemności słoja świeżego ziela dziurawca. Zalewamy o,5 litrem oleju (słonecznikowy lub oliwa z oliwek). Odstawiamy na ok. 14 dni w miejsce słoneczne. Używamy 2x dziennie po łyżeczce.

-500g oliwy z oliwek podgrzewamy w kąpieli wodnej, wsypujemy ok. 50g ziela dziurawca i odstawiamy do naciągnięcia na 3-5 dni. Przelewamy do szklanej butelki z ciemnego szkła. Używamy przy dolegliwościach wątroby, 2x dziennie po jednej łyżeczce.

Napar (nerwice), (knarus heilpflanzen buch ) 

1 łyżka szyszek chmielu, 1 łyżka dziurawca, zalać 1½ szklanka zimnej wody, zagotować, odstawić do naciągnięcia na ok.10-15 minut. Pić po pół szklanki – do południa i przed snem

Wszechstronne i uniwersalne ziele. Przy lekkich nerwicach używamy również dziurawca – taki napar z ziela dziurawca 0sprawi wielokrotnie „cuda” z naszym przewodem pokarmowym, wątrobą i nerwami. ( 1 łyżeczka dziurawca na szklankę wrzątku). 

Ostrożnie z dawkowaniem – w nadmiernych ilościach i długotrwałym używaniu preparatów z dziurawcem, może doprowadzić do poparzenia słonecznego (maks. 3-4 tygodnie) i przerwa na ok. 14-20 dni.

Rumianek

Pochodzi prawdopodobnie z południowo-wschodniej Europy. Już w starożytności znane były jego leczące właściwości. W średniowieczu zalecano zbierać rumianek tylko w dniu św. Jana. Był stosowany przy wszystkich chorobach – na niedomaganie wątroby, żołądka, na „poprawę humoru,”a żony parzyły rumianek mężom „dla rozgrzania ich oziębłości”, leczył zawroty głowy, likwidował piegi, na stłuczenie i wszelkie inne przypadłości. Dzisiaj wykorzystujemy jego właściwości przy schorzeniach żołądka, wątroby, stanach zapalnych skóry, do przemywania oczu, i w kosmetyce. Rośnie prawie na każdej glebie. Nie lubi jedynie piasku i ciężkich, gliniastych i podmokłych gruntów. Zbiory zaczynamy od momentu pojawienia się pierwszych kwiatów, jeszcze nie rozwiniętych w pełni. Zrywamy same koszyczki kwiatowe i suszymy w cieniu do 35o C. Najpopularniejszy jest napar z rumianku, który zawsze pijemy ciepły. 

Napar

Dwie łyżki rumianku, zalewamy dwoma szklankami wrzątku i odstawiamy do parzenia pod przykryciem na 15-20 minut. Pijemy 2x dziennie. 

Kąpiele dla osób przeziębionych

Ok. 200g rumianku gotować przez 15 minut w 3 litrach wody. Odcedzić i wlać do wanny wypełnionej w ¾ ciepłą wodą ok. 35-40 st.C. Kąpiel może trwać ok. 15-20 minut. Do rumianku możemy dodać taką samą porcję kwiatu lipy.

Kąpiel dla osłabionych chorobą i leczeniem antybiotykami 

100g rumianku,100g tataraku, 100g liści brzozy, 100g szyszki chmielu. Zioła mieszamy i do każdej kąpieli bierzemy ok. 200g mieszanki, gotujemy ok. 15 minut i po odcedzeniu wlewamy do wanny wypełnionej w ¾ ciepłą wodą. Kąpiele robimy 2x 0w tygodniu.

Napar na dolegliwości żołądkowe (prof. Muszyński)

W równych częściach – rumianek, mięta, szałwia. 1 łyżkę mieszanki wsypujemy na szklankę wrzątku. Pijemy, co 2 godziny po pół szklanki.

Poduszka nasenna

W równych częściach – rumianek, chmiel, lawenda, melisa, mięta, nostrzyk żółty – lub dobieramy wedle własnego upodobania. Wypełniamy „jasiek” i gotowe. Zawartość wymieniamy po 2-4 miesiącach.

smacznego

Krwawnik

W Polsce pospolity. Rośnie na poboczach dróg, ugorach, suchych łąkach i pastwiskach. Kolejna roślina ceniona w starożytności. Tą rośliną Achilles leczył rany wojowników pod Troją i nie tylko. Stąd nazwa łacińska Achillea. Celtowie zaś uważali krwawnik za ziele magiczne. Marcin z Urzędowa, jeden z kronikarzy polskich, w Herbarzu Polskim polecał okłady z krwawnika na stany zapalne i rany cięte i kłute. Należało gotować go w winie i pić rano i na noc po 5-6 łyżek. Robione z niego maści stosowane były na rany i wszelkie inne dolegliwości. Używano go również zamiast tabaki przy uporczywych bólach głowy (sproszkowane liście). W XVIII wiecznych aptekach znajdowało się mnóstwo wyrobów z krwawnikiem – woda, olejki, esencje. Ogrodnicy używali odwar z krwawnika na szkodniki roślin warzywnych. 800g suszonych pędów zebranych w czasie kwitnienia lub 2,5 kg świeżego, pokrojonego 6 ziela gotować 30 minut w 10 litrach wody, odstawić na 48 godzin, odcedzić. Na wiadro otrzymanego wywaru dodać 20g szarego mydła. Takim płynem dokonywano oprysków. Kto wie, może warto spróbować?

Do dziś w Polsce krwawnik wchodzi w skład wiązanek ziół święconych 15 sierpnia (Matki Boskiej Zielnej). Podobnie jak dziurawiec – krwawnik należy zaliczyć do ziół wszechstronnych, używany wewnętrznie i zewnętrznie. Napar - przy zaburzeniach trawiennych, braku łaknienia, wzdęciach, przy krwawieniach z nosa, kompresy przy lekkich oparzeniach i drobnych skaleczeniach, do mycia twarzy przy skłonnościach do trądziku. 

Uwaga: W nadmiarze jest toksyczny. Nadużywanie do wewnątrz może spowodować zatrucia. Pojawiają się bóle głowy i oszołomienie. Osoby skłonne do uczuleń nie powinny zbierać tego ziela. Suszony wywołuje kichanie i dlatego w ludowym nazewnictwie zwie się „kichawiec”.

Napar

1 łyżka ziela wsypujemy na szklankę wrzątku. Parzymy pod przykryciem ok. 15 minut. Pijemy 2 –3x dziennie po pół szklanki.

Macerat

1 łyżka ziela, szklanka letniej, przegotowanej wody, zalewamy ziele i odstawiamy na 6-12 godzin, najlepiej na noc i pije następnego dnia po pół szklanki 2-4 x dziennie. 

W obu wariantach stosujemy miód jako słodzik. Łączyć można z miętą, rumiankiem, dziurawcem.

Osłabienie mięśnia sercowego

Jedną łyżkę stołową owoców głogu lub dzikiej róży zalać szklanką wrzątku. Parzyć 10-15 minut, dodać 1 łyżeczkę miodu. Pić 3x dziennie – przez 6 tygodni.

Jedną łyżkę stołową owoców głogu zalać szklanką wrzątku, gotować na wolnym ogniu ok. 5 minut, wyłączyć. Dodać 1 łyżeczkę rumianku, parzyć pod przykryciem 10 minut, przecedzić, dodać 1 łyżkę miodu. Pić 2 x dziennie po szklance.

Ciąg dalszy nastąpi... 

Jeżeli chcesz zamówić zioła - zadzwoń: tel. 605 766 028

Kontakt na facebooku:

https://www.facebook.com/jan.koczkodan.7?fref=ts

Wszystkich zainteresowanych leczeniem naturalnym metodami Ajurwedy 

Zapraszamy na warsztaty:

http://ajurweda.blogspot.com/p/warsztaty.html

© Wszelkie prawa do publikacji zastrzeżone przez: ajurweda.blogspot.com