Czerwone buraki ćwikłowe i ich cudowna uzdrawiająca moc
O leczniczych właściwościach czerwonego buraka wiedziano już od dawna. W rejonach Morza Śródziemnego burak jest popularny od ponad 3000 lat. Po raz pierwszy o tym warzywie wspomina dokument z VIII wieku p.n.e. znaleziony w Mezopotamii. Trzysta lat później uprawiano go już w Grecji, a następnie w ciągu 200 latach zadomowił się na terenach ówczesnego Cesarstwa Rzymskiego. Buraka ceniono za jego wartości odżywcze i pozytywny wpływ na zdrowie. W Polsce pierwsze informacje na temat buraka pochodzą z XIV wieku, ale na szerszą skalę rozpoczęto jego uprawę dopiero pod koniec XVI wieku. Buraki nie zawsze były takich dużych rozmiarów jak obecnie. Dopiero włoskim ogrodnikom w XVI wieku udało się zwiększyć ich rozmiar, a z biegiem lat zaczęto rozróżniać ich rodzaje. Burak ma cienką skórkę, a po przekrojeniu jednolitą barwę. Im bardziej jest ciemny - tym bardziej zdrowszy i tym więcej posiada antocyjanów. Im bardziej marmurkowaty (białawy) jest miąższ buraka - tym bardziej jest ciężkostrawny z powodu dużej zawartości celulozy. Najzdrowsze odmiany buraka to: Burak Opolski, Czerwona Kula i Glob F1. Surowy sok z buraka ma najwięcej wartości odżywczych i przynosi najwięcej korzyści zdrowotnych. Tak samo zdrowe są buraki pieczone w skórkach i zupy z buraków, a dopiero potem buraki gotowane w wodzie (na sałatki).
